اخبار مربوط به تخریب سینما «عصرجدید»؛
سینما عصرجدید از سینما‌های قدیمی کشور است که از سال۱۳۲۱ با نام سینما «تخت‌جمشید» فعالیت خود را آغاز کرد. از سال۵۷ ساختمان سینما به‌طور کامل تخریب شد و سال۵۸ با بازسازی دوباره، به نام سینما عصرجدید فعالیتش را از سر گرفت.
به گزارش «سدید»؛ ماجرا از آنجا شروع که تصاویری از سالن‌های خالی و بی‌صندلی سینما عصرجدید-واقع در خیابان طالقانی - به‌عنوان یکی از خاطره‌انگیزترین سینما‌های تهران در فضای مجازی منتشر و دست‌به‌دست شد که واکنش‌های فراوان و عجیب کاربران، علاقه‌مندان به فیلم و سینما و البته صاحبان سینما را در پی داشت. حدس و گمان‌های اولیه بر این بود که سینما عصرجدید به‌زودی تخریب می‌شود؛ اتفاقی که تا این لحظه نیفتاده، گرچه در تاریخ چهارم اسفندماه سال گذشته، عبدالله علیخانی -تهیه‌کننده و یکی از مالکان این سینما-خبر تعطیلی آن را به‌طور رسمی اعلام کرده بود.
در پی اهمیت داغ‌شدن بحث تعطیلی
-یا تخریب- این سینمای قدیمی تهران، نکته‌ای که فراموش شد این بود که سینما عصرجدید طی سال‌های گذشته به کیفیت ضعیفی در صدا و تصویر و همچنین فرسودگی صندلی‌ها و فضای داخلی آن رسیده بود که تماشاگران سینه‌چاک سینما عصرجدید از این نکته بی‌خبر مانده یا آن ضعف‌ها را ندیده بودند. از این‌رو شاید بتوان تعطیلی موقت این سینما را احترام به تماشاگر عنوان کرد.
علیخانی، نیز در همین رابطه گفته بود: «ما سینما را تخریب نکرده‌ایم. آیا تعویض چند صندلی سینما به معنای تخریب است؟ صندلی‌های سینما متعلق به ۵۰ سال پیش بود و ما صندلی‌های قدیمی را جمع‌آوری کردیم، ولی ناگهان کرونا آمد و کار متوقف شد. با وضعیت فروش اندک سینماها و مخارج کمرشکن و هزینه تعویض صندلی‌ها باید ببینیم می‌توانیم این کار را مدیریت بکنیم یا نه. نمی‌دانم عکس‌ها را چه کسی منتشر کرده، اما حتما وضعیت روحی و روانی مناسبی نداشته که چنین عکس‌هایی را با عنوان «تخریب» پخش کرده. ما کار خلاف شرع نکرده‌ایم. آیا برای تعویض صندلی‌ها باید از کسی اجازه می‌گرفتیم؟!»
این در حالی است که تهران سینما‌های قدیمی و فراموش‌شده کم ندارد؛ سینما‌هایی که هر کدام به دلیلی برای سینمارو‌های حرفه‌ای خاطره‌انگیزند و شاید باید برای هر کدام از آن‌ها نیز موجی از حمایت در ممانعت از تخریب یا تغییر کاربری راه می‌افتاد، اما چنین نشد. حالا چرا عده‌ای برای تعمیرات و نوسازی سینما عصرجدید سینه سپر کرده‌اند، کسی به‌درستی نمی‌داند. چرا کسی از «سینما بلوار» واقع در بلوار کشاورز که این روز‌ها به سالن همایش‌های دانشگاه علوم‌پزشکی تهران تبدیل شده و پیش‌تر نیز محل اکران فیلم‌های قدیمی‌تر و نمایش‌های تخته‌حوضی بود، دفاع نکرد؟ یا آن‌همه سینمای قدیمی و خاطره‌انگیز -دقیقا ۱۸ سینما- در خیابان لاله‌زار که امروزه یا کاملا تعطیل‌اند یا تبدیل به انبار‌های بزرگ کابل‌ها و فروش وسایل چراغ‌برق و منابع نوری یا نمایش‌های بی‌تماشاگر شده‌اند، چرا از موج حمایتی تماشاگران و عاشقان سینما برخوردار نشدند؟ اواخر پاییز سال گذشته نیز خبری در مورد حکم تخریب سینما «ایران» در لاله‌زار پخش شد که چندان جدی گرفته نشد. سینما «گلریز» با بیش از ۶۰سال قدمت، به‌خاطر اختلاف میان مالک و صاحب سرقفلی پلمب شد و احتمال تعطیلی، تخریب یا تغییر کاربری‌اش بسیار است. سینما «شهر قشنگ» با بیش از ۱۰سال قدمت تعطیل شد و چندی بعد ازسوی فرزند مرحوم رضا حجت (مالک سینما)، اعلان فروش آن سالن ۷۰ساله بر سردرش نصب شد. همچنین سینما «پارس» سالهاست تعطیل شده است. بسیاری از این سینماها به‌دلیل فرسودگی و متروکه‌بودن با تخریب و تغییر کاربری مواجه شدند، اما برخی دیگر هم به‌دلیل رکود تماشاگر به تعطیلی رسیدند و البته شیوع ویروس کرونا هم مزید بر علت شد.
حقیقت آن است که هر بار مرور تاریخ پرافتخار و شکوهمند سینما عصرجدید به بهانه نمایش فیلم‌های تارکوفسکی یا فیلمی نظیر «با گرگ‌ها می‌رقصد» کوین کاستنر در این سینما دلیل قابل‌قبولی نیست تا نقص‌ها و کیفیت نازل این سینما را فراموش کنیم. سینما عصرجدید بی‌تردید به بازسازی اساسی نیازمند است تا تماشاگران در آینده پس از کرونا تمایلی به تماشای فیلم در سالن‌های آن داشته باشند.
قدمت تاریخی سینما عصرجدید
سینما عصرجدید از سینما‌های قدیمی کشور است که از سال۱۳۲۱ با نام سینما «تخت‌جمشید» فعالیت خود را آغاز کرد. از سال۵۷ ساختمان سینما به‌طور کامل تخریب شد و سال۵۸ با بازسازی دوباره، به نام سینما عصرجدید فعالیتش را از سر گرفت. پس از آن تا سال‌ها سینما عصرجدید با سه سالن در رده درجه‌بندی ممتاز میزبان تماشاگران سینما بود. سالن یک، با۶۰۰صندلی و سیستم صوتی دالبی۶۵۰ که پیشرفته‌ترین سیستم دالبی موجود در آمریکا بود، سالن دو، با۱۶۰صندلی و سالن سه، با ۷۵صندلی به کار خود ادامه می‌داد. مدیریت سینما عصرجدید از سال ۸۷ به عبدالله علیخانی از سهام‌داران شرکت تهیه و تولید «پویا‌فیلم» واگذار شد. پرویز جاهد -منتقد سینما - زمانی گفته بود: «سینما عصرجدید در دوره‌ای از تاریخ معاصر ایران، تنها امکان موجود برای تماشای فیلم‌های متفاوت و خوب هنری سینمای جهان بود».
یک پردیس دیگر!
به نظر می‌رسد تخریب سینماها، تنها راه چاره برای حفظ چرخه اقتصادی مدیران سینما نیست و بهتر است آن‌ها به جای تخریب، به تعمیر و بازسازی بیندیشند. همان‌طور که در مورد سینما عصرجدید، هدف از تخریب یا به قول مدیریت آن، تعمیرات، بازسازی و ایجاد یک پردیس سینمایی جدید با چهار یا پنج سالن عنوان شده است. با این‌همه بدیهی است باید دقت لازم در چنین رویداد‌هایی صورت بگیرد تا مثلا سینمایی با اهمیت فرهنگی و هنری سینما عصرجدید، در دوره‌های بعدی خود به دست مدیران نابلد نیفتد و ازسوی سینماگران یا مدیرانی اداره بشود که با نحوه گرداندن سینما‌های تاریخی به شکل شایسته و درخور نام آن آشنایی کامل داشته باشند. نباید کاری کرد که هویت تاریخی و فرهنگی سینمای عصرجدید نابود و فراموش شود. از طرفی با شرایط روز جامعه و دنیا که رسانه پرقدرتی مثل فضای مجازی بر همه‌چیز سایه افکنده و سینمای روز ایران و دنیا با انبوه تولیدات سالانه خود در سینما‌های کوچک، قدیمی و سالن‌های کم‌ظرفیت، پاسخگوی نیاز تماشاگران امروز نیستند، ایجاد پردیس‌های بزرگ سینمایی با سالن‌های متعدد و مجهز به ابزار پخش صدا و تصویر با بالاترین کیفیت یک نیاز اساسی و ضروری است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. امیدواریم سرنوشت سینما عصرجدید نیز با تمهیدات درست و بجای مسوولان سینمایی وقت، ختم به خیر شود و پردیس سینمایی باشکوهی با همان نام پیشین - عصرجدید-جای خالی آن را پر کند.
هر بار مرور تاریخ پرافتخار و شکوهمند سینما عصرجدید به بهانه نمایش فیلم‌های تارکوفسکی یا فیلمی نظیر «با گرگ‌ها می‌رقصد» کوین کاستنر در این سینما دلیل قابل‌قبولی نیست تا نقص‌ها و کیفیت نازل این سینما را فراموش بکنیم.
انتهای پیام/
منبع: صبح نو
ارسال نظر
