به گزارش «سدید»؛ محمدرضا شرف‌الدین، تهیه‌کننده سینما در گفتگو با ایکنا به مناسبت چهارم مرداد؛ سالروز عملیات مرصاد گفت: با این گفته که سینمای ایران در پرداختن به رویداد‌های دفاع مقدسی موفق نبوده، هم‌نظر نیستم، چون کار‌های بسیاری در این رابطه تولید شده که هر یک به موضوعاتی خاص در این رابطه توجه داشته‌اند. دلیل این امر نیز به یک امر واضح معطوف می‌شود آنهم اینکه میزان اتفاقات و رویداد‌ها به اندازه‌ای است که نمی‌شود همه رخداد‌ها را مدنظر قرار داد، چون به هر حال برخی موضوعات جا خواهند ماند.
وی درباره نگاه سینما به فعالیت‌های غیرانسانی منافقان در طول چهار دهه گذشته چنین توضیح داد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی دست منافقان به خون مردم و مسئولان نظام اسلامی آغشته شد. یکی از جنایات آشکار منافقان به عملیات مرصاد مربوط می‌شود که آن‌ها به صورت آشکار با پناه بردن به صدام، دستشان را به خون ملت آغشته کرده بودند. حمایت از منافقان تنها از سوی صدام رخ نداد بلکه آمریکا و اروپا به ویژه فرانسه حامی اصلی این گروهگ هستند. در زمان حال نیز این فرقه سفاک در کشور آلبانی اردوگاه خود را برپا کرده‌اند.
مدیرعامل اسبق انجمن سینمای دفاع مقدس ادامه داد: جدا از رویکرد ترور که منافقان در طی چهار دهه گذشته پیش گرفته‌اند آن‌ها امروز یک حوزه دیگر را هم برای تاخت و تاز خود انتخاب کرده‌اند. فضای مجازی برای آن‌ها این امکان را فراهم آورده تا از اردوگاه خود در آلبانی به‌انحای مختلف دشمنی خود را نشان دهند. یکی از مسیر‌هایی که آن‌ها پیش گرفته‌اند بزرگ‌نمایی مشکلات اقتصادی مردم است. البته بار‌ها مردم جواب آن‌ها را داده‌اند، به هرحال آن‌ها به کار‌های مذبوحانه خود ادامه می‌دهند. در چنین شرایطی ضروری است ما نیز با ساخت آثار سینمایی تلاش کنیم تا چهره واقعی این دشمنان ملت بیشتر برای مردم آشکار شود.
وی درباره فیلم «ماجرای نیمروز ۲» گفت: این فیلم با محور دادن فعالیت منافقان ساخته شده است. این امر به‌ذاته اتفاقی خوب محسوب می‌شود، چون در شرایطی که ما حتی یک فیلم نیز درباره عملیات مرصاد نداریم این کار غنیمتی محسوب می‌شود، اما نظر من این است که در این فیلم تحلیل درستی پیرامون منافقان صورت نگرفته است.
شرف‌الدین وجود دو محدودیت را عاملی در جهت پرداختن به موضوعاتی، چون عملیات مرصاد ذکر کرد و گفت: محدودیت نخست به جریان نفوذ در حوزه‌های فرهنگی و دومی به حضور مدیران ضعیف در مسند‌های فرهنگی برمی‌گردد. متاسفانه وجود چنین افراد ضعیفی باعث شده، سینمای ایران جایگاه آثار بصیرت‌بخش نباشد. من بار‌ها اعلام کرده‌ام استکبارستیزی حتی برای سینمای پروپاگاندای ما هم امری ضروری است.
این تهیه‌کننده افزود: تا زمانی که جاسوسان فرهنگی در بخش‌های فرهنگی مشغول فعالیت هستند نباید چندان امیدی به کار‌هایی با محوریت استکبارستیزی در سینما داشت. نکته حائز اهمیت در این بحث این است که اگر می‌خواهیم تصویرگر چهره منافقان باشیم تنها با یک یا چند فیلم از عملیات مرصاد نمی‌توانیم به این خواسته دست یابیم. امروز جریاناتی، چون داعش در حقیقت ادامه‌دهنده رفتار منافقان هستند برای همین با پرداختن به موضوعات اینچنین می‌شود ددمنشی منافقان را هم نشان داد. در حقیقت وقتی ما به جنایتکارانی، چون ابوبکر البغدادی می‌پردازیم به نوعی تصویر مسعود رجوی را نشان می‌دهیم، چون شاید در ظاهر این دو چهره متفاوت داشته باشند، اما در رفتار یکی هستند.
وی درباره نقش دستگاه‌های دولتی در تولید آثاری با محوریت جنایات منافقان چنین توضیح داد: وقتی پیرامون نقش دستگاه‌های دولتی سوال می‌شود این ذهنیت به وجود می‌آید که تنها نهاد‌های امنیتی مسئول مبارزه با گروه‌های تروریستی هستند، در‌صورتی‌که همه وزارتخانه در مجموع یک امر را دنبال می‌کنند. اگر وزارت اطلاعات با روش‌های خود در پی مبارزه با منافقان است باید دستگاه‌های فرهنگی نیز از ابزاری که در اختیار دارند برای رسیدن به خواسته‌شان بهره برند.
انتهای پیام/
منبع:ایکنا
