جریان‌شناسی سیاسی و اجتماعی سینمای ایران از منظر ادراک سازی برای جامعه ایرانی
سینمای ایران از ابتدای حضور خود در جامعه ایرانی به دلیل جذابیت‌های بصری آن از یک سو و از سوی دیگر امکان جهت دهی محتوای آن توسط صاحبان قدرت و سرمایه (به خصوص در روز‌های نخستین حضور خود که رقیب دیگری نداشت)، بسیار مورد توجه قرار گرفت و پس از طی فراز و نشیب‌های فراوان در ۳ گردش حکومت (قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی) به وضعیت فعلی آن رسیده است. حال باید دید که هنر هفتم طی عمر نه چندان بلند خود در تاریخ این کشور چه دستاورد‌هایی را به ارمغان آورده و از آن مهم‌تر چه ادراکی از فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به مخاطبان القا نموده است.
گروه فرهنگ و هنر «سدید»؛ فردین آریش: سینما در طول فعالیت بیش از ۷۰ ساله خود در ایران، از زمان مظفرالدین شاه تا پهلوی دوم، تغییرات شگرفی را تجربه کرده است و از فعالیتی ابتدایی به صنعتی پرسود مبدل شده است. بیشترین تغییرات در سینمای ایران در سال‌های پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رخ داد. در این دوره ساختن فیلم‌های شبه تاریخی و نمایش وفاداری به شاهان، نشان از تلاش حکومت در مشروعیت‌سازی داشت و سیاست‌های اعمال سانسور با شدت و جدیت دنبال می‌شد. در عین حال معدود فیلمسازانی وجود داشتند که به مضامین اجتماعی می‌پرداختند؛ به گونه‌ای که توانستند در ذهن جامعه تاثیرگذار باشند و نیز تماشای آثار آنان در عصر حاضر می‌تواند تا حدودی تصویری را از جامعه آن روز بازنمایی کند؛ بنابراین سینما از یک سو به عنوان رسانه‌ای جریان ساز و تاثیرگذار بر جامعه اهمیت دارد و از دیگرسو به واسطه وجه تاریخ سازی و انعکاس دقیق‌تر حال و هوای هر عصر باید مورد توجه قرار گیرد. پژوهش حاضر با توجه به این دو مهم، سعی دارد ضمن تشریح روند تغییرات سینمای ایران در دو بازه قبل و بعد از انقلاب، به بررسی تاثیرات اجتماعی و سیاسی سینمای ایران به ویژه در دهه‌های متاخر بپردازد.
سینمای ایران از ابتدای حضور خود در جامعه ایرانی به دلیل جذابیت‌های بصری آن از یک سو و از سوی دیگر امکان جهت دهی محتوای آن توسط صاحبان قدرت و سرمایه (به خصوص در روز‌های نخستین حضور خود که رقیب دیگری نداشت)، بسیار مورد توجه قرار گرفت و پس از طی فراز و نشیب‌های فراوان در ۳ گردش حکومت (قاجار، پهلوی و جمهوری اسلامی) به وضعیت فعلی آن رسیده است. حال باید دید که هنر هفتم طی عمر نه چندان بلند خود در تاریخ این کشور چه دستاورد‌هایی را به ارمغان آورده و از آن مهم‌تر چه ادراکی از فضای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به مخاطبان القا نموده است.این موضوع در سه بخش «سینمای قیل از انقلاب»، «سینمای پس از انقلاب» و «سینمای ایران در جشنواره های فیلم جهانی» پیگیری شده است.
/انتهای پیام/
در این رابطه بخوانید
اخبار مرتبط
ارسال نظر
«رسول‌اف» و فیلم‌سازی برای مخاطبِ خاکستری
نتِ ناکوکِ اعتراض
کرسی نظریه‌پردازی ادبیات دفاع مقدس در دانشگاه دم نکشیده است
سرنوشت فرهنگی - سیاسی مملکت را شاعران عوض کردند؟ اصلا این طور نیست!
«مداح» و آفت عصر رسانه
صدای فلسطینی!
وزارت «امور روزمره» و «تصمیمات میانه»!
بی‌چراغان چراغ به دست
موسیقی زیر پوست جامعه ایران
پرونده ها
