گروه جامعه و اقتصاد «سدید»؛ دانشگاه‌های معتبر و طراز اول آمریکا طی ماه‌های گذشته و هم‌زمان با شدت‌گرفتن نسل‌کشی ملت فلسطین از سوی رژیم اسرائیل شاهد ظهور و بروز یک انتفاضه بزرگ دانشجویی در حمایت از ملت فلسطین بودند. مسئولان دانشگاه‌ها برای سرکوب این انتفاضه دانشجویی، مجوز یورش پلیس و نیروهای امنیتی را به درون دانشگاه‌ها صادر کردند. طی این مدت، صدها دانشجو و استاد توسط پلیس بازداشت شده‌اند، تعداد زیادی از دانشجویان نیز از ادامه تحصیل تعلیق شده‌اند؛ بااین‌وجود، اعتراض‌های دانشجویی در آمریکا همچنان ادامه دارد و دانشجویان تهدید کرده‌اند که تا زمان قطع همکاری‌های این دانشگاه‌ها با رژیم اسرائیل و شرکت‌های نظامی که تسلیحات در اختیار اسرائیل قرار می‌دهند، به انتفاضه دانشجویی خود ادامه خواهند داد. مجله آمریکایی «The Nation» هم در گزارشی درباره این جنبش دانشجویی در آمریکا به سراغ ۵ دانشجو از ۵ دانشگاه طراز اول آمریکا رفته است تا روایت آنها از این اعتراضات دانشجویی و سرکوب گسترده‌ای که دانشجویان حامی فلسطین در آمریکا متحمل می‌شوند را بیان کند.
۳۰ آوریل بود که دانشگاه کلمبیا، صدها افسر پلیس نیویورک را برای انحلال اردوگاه همبستگی غزه در دانشگاه و خروج معترضان از سالن همیلتون، وارد دانشگاه کرد. اردوگاه اولیه همبستگی با غزه در کلمبیا و سرکوب متعاقب آن، الهام‌بخش بیش از ۱۹۹ اعتراض مشابه در سرتاسر کشور آمریکا بود. برای جلوگیری از اقدامات بیشتر، رئیس دانشگاه کلمبیا از پلیس خواست تا دو روز پس از پایان ترم تحصیلی دانشجویان نیز در محوطه دانشگاه بماند. همه دانشگاه‌ها به اعتراضات همبستگی با غزه به یک شکل واکنش نشان نداده‌اند. پس از آن که دانشگاه «براون» متعهد شد در پاییز رأی‌گیری در مورد واگذاری شرکت‌های وابسته به اسرائیل را برگزار کند، دانشجویان دانشگاه موافقت کردند که اردوگاه خود را با کمال میل منحل کرده و به اعتراضات خاتمه دهند. روزنامه «واشنگتن‌پست» خبر داد که دانشگاه براون در ایالت «رود آیلند» [1] آمریکا با دانشجویان تحصن‌کننده حامی فلسطین به توافق رسیده است که توقف سرمایه‌گذاری در اسرائیل را به رأی بگذارند. «اوون دالکامپ» [2] یکی از دانشجویان دانشگاه براون در این باره نوشت: «در همان روزی که دانشگاه کلمبیا از پلیس نیویورک خواست تا ده‌ها معترض طرف‌دار فلسطین را دستگیر کند، اردوگاه ما در دانشگاه براون با آرامش به پایان رسید.» برای درک بهتر آنچه در پردیس‌های دانشگاهی در سراسر کشور اتفاق می‌افتد، از پنج نویسنده دانشجو خواستیم تا به طور مختصر در مورد اردوگاه‌های همبستگی با فلسطین در دانشگاه‌های خود، نحوه واکنش مدیریت دانشگاه و گام‌های بعدی جنبش صحبت کنند.
- «ربه‌کا کادنهد» [3] (دانشگاه هاروارد)
بعدازظهر روز جمعه ۲۶ آوریل، از طریق ورودی «جانستون» [4] وارد محوطه دانشگاه هاروارد شدم. یک نگهبان کارت شناسایی من را بررسی کرد. من برای یک لحظه به جمعیت کوچکی از گردشگران و خبرنگاران که در کنار دروازه‌های ورودی دانشگاه جمع شده بودند، نگاه کردم. دروازه‌های ورودی دانشگاه توسط ۲۰ فوت آهن شکل دار مسدود شده بود. بعدازظهر آن روز، حیاط دانشگاه به طرز غیرعادی خلوت بود. از ۲۲ آوریل به دلیل تظاهرات دانشجویان علیه عملیات نظامی اسرائیل در غزه، دانشگاه به روی عموم بسته شده است. یک بنر بزرگ که روی آن نوشته شده بود «منطقه آزاد شده» از درختان بلوط آویزان شده بود. یک نوار بوم - شاید با ۵۰ فوت طول و یک یارد عرض - روی چمن گذاشته شده بود و حاوی فهرستی از مردم غزه بود که توسط ارتش اسرائیل کشته شده بودند. حداقل ۳۰ چادر در اطراف تالار دانشگاه در مقابل مجسمه «جان هاروارد» کنار هم برپا شده بودند و یک نفر نیز چفیه قرمز و سفید به دور گردنش انداخته بود.
«ویولت بارون» [5] - دانشجوی سال دوم - با اشاره به فضای کمپ گفت: همان‌طور که می‌بینید، ما یک کمپ بسیار فعال داریم. همه جا نشانه‌هایی از همبستگی با مردم غزه وجود دارد. شعارهای آنها عبارت بود از: «افشا کن»، «ضد صهیونیسم ≠ یهودستیزی» و «اجازه دهید غزه زندگی کند». «محمود الثباته» [6] - دانشجوی سال اول - می‌گوید: «ما برای برگزاری گردهمایی مردمی نیز برنامه داریم. اجرای آزاد و زنده موسیقی و گروه‌های همبستگی که اجراهایی همراه با رقص را انجام می‌دهند». در این لحظه «الثباته» برای پیوستن به نماز ظهر جمعه از جمع ما جدا شد.
اعتراضات دانشگاه کلمبیا و همبستگی آنها با ملت فلسطین، الهام‌بخش نزدیک به ۲۰۰ اعتراض مشابه در دانشگاه‌های آمریکا بوده است.
من و «بارون» کمی در مورد دلیل حضور او در آنجا صحبت کردیم. او در دوران نوجوانی خود دو بار در هفته به یک مدرسه عبری می‌رفت و مراسم «جشن تکلیف دخترانه» [7] خود را در اسرائیل گذرانده است. او اگرچه همیشه در مورد رفتار اسرائیل با فلسطینی‌ها تردیدهایی داشت، اما به‌طورکلی از فکرکردن به این موضوع اجتناب می‌کرد. او می‌گوید: «در مدرسه عبری به من گفتند که اسرائیل یک پروژه رؤیایی است که اجداد ما را نجات داده است.» اما پس از ۷ اکتبر - به‌ویژه پس از اینکه دانشجویان هاروارد به دلیل فعالیت‌هایشان مورد حمله قرار گرفتند - او در باورهای خود تجدیدنظر کرد و خودش درگیر فعالیت‌های طرف‌داری از فلسطین شد. او می‌گوید: «من می‌خواستم یک صدای یهودی باشم که می‌گوید شما نمی‌توانید برای توجیه سرکوب سخنان طرف‌داران فلسطین فقط به یهودستیزی استناد کنید.»
بارون با اشاره به «دین راکش خورانا» [8] - رئیس کالج هاروارد که در آن نزدیکی ایستاده بود - گفت: او در برخی ساعات به‌صورت تصادفی از راه می‌رسد و فقط آنجا می‌ایستد. اوایل صبح امروز، از بخش اداری دانشگاه آمدند و از کارت‌های شناسایی ما عکس گرفتند و او تنها تماشا می‌کرد. ما شروع کردیم به شعاردادن: «دین خورانا، تو نمی‌توانی پنهان شوی، تو داری از نسل‌کشی حمایت می‌کنی.» و او فقط اخم عمیقی روی صورتش داشت.
هنگامی که مدیران دانشگاه محوطه مرکزی دانشگاه هاروارد را بستند، هم‌زمان هشداری صادر کردند که برپایی سازه از جمله چادرها و میزها را بدون اجازه قبلی ممنوع می‌کرد. «توماس دان» [9] - از مسئولین دانشگاه - در ایمیلی به دانشجویان نوشت که اردوگاه با «فعالیت‌های عادی محوطه هاروارد» تداخل کرده است و این نقض قوانین دوران جنگ ویتنام در مورد اعتراض دانشجویان است. اما اینکه اردوگاه «تداخلی با فعالیت‌های عادی دارد»، موضوعی است که در میان جمع دانشجویی موردبحث است. اردوگاه اعتراضی دانشجویان نسبت به اندازه محوطه هاروارد بخش کوچکی را شامل می‌شود. یعنی می‌توان به‌راحتی در حیاط قدم زد و به طور کامل از منطقه اردوگاه دوری کرد.
بعدازظهر همان روز، دانشجویان برای چرت‌زدن به چادرهای خود رفتند و برخی هم روی پله‌های تالار دانشگاه جمع شدند تا زیر نور آفتاب تکالیف خود را انجام دهند. حوالی بعدازظهر، «آیانا پرسلی» [10] - نماینده دموکرات ایالت ماساچوست در مجلس نمایندگان آمریکا - از اردوگاه بازدید کرد. درحالی‌که دانشجویان در مورد خواسته‌های خود صحبت می‌کردند، او چند دقیقه در آنجا ماند و سری تکان داد و رفت. در ساعت ۶ بعدازظهر، اعضای اردوگاه به همراه ده‌ها عضو یهودی وابسته به هاروارد، برای «شام شبات» [11]جمع شدند. تا نیمه‌های شب، اکثر دانشجویان حاضر در کمپ خواب بودند و اردوگاه دانشجویی حامی فلسطین به‌وضوح ساکت بود. برگزارکنندگان به ما هشدار دادند که صدایمان را پایین بیاوریم. به گفته دانشجویانی که هنوز بیدار بودند، اوضاع متشنج بود. در اوایل آن روز، معترضان پرچم‌های فلسطین را بر فراز تالار دانشگاه به اهتزاز درآوردند که بلافاصله توسط مسئولین دانشگاه پایین آورده شد. آنها به طور فزاینده‌ای نگران سرکوب بودند و بارها به من گفتند که احتمال دارد در آن شب دستگیر شوند.
معترضان انتظار ندارند که دولت با آنها رفتار خیرخواهانه داشته باشد. «شرادا جوشی» [12] - دانشجوی کارشناسی‌ارشد که سال‌ها درگیر فعالیت‌های طرف‌داری از فلسطین بوده است - می‌گوید که دانشگاه «در دفاع علنی از دانشجویانی که به دلیل فعالیت یا دیدگاه‌های سیاسی خود با سرکوب مواجه هستند، شکست خورده است.»
حوالی پاییز بود که اطلاعات شخصی «جوشی» در اینترنت منتشر شد و نام او در «نیویورک‌پست» و «دیلی‌میل» گنجانده شد. در این دوره، او فقط یک حمایت اسمی را از مدیران هاروارد دریافت کرد. در روزهای اخیر حداقل ۵۹ دانشجوی مرتبط با اردوگاه، احضاریه‌های هیئت اداری دانشگاه هاروارد را دریافت کرده‌اند؛ بااین‌حال، آنها قصد دارند تا زمانی که دانشگاه خواسته‌های آنها را برآورده کند، در صحنه بمانند. خواسته‌های آنها این موارد است: «سرمایه‌گذاری‌های دانشگاه در شرکت‌های اسرائیلی را فاش کرده و با آن شرکت‌ها قطع ارتباط کنید و تمام اتهامات دانشجویان را به‌خاطر سازماندهی آنها لغو کنید.» برگزارکنندگان در بیانیه‌ای نوشتند: «ما با هم خورده‌ایم، نوشیده‌ایم، رقصیده‌ایم و عزاداری کرده‌ایم و با هم با تنبیه روبرو خواهیم شد. ما می‌دانیم که در سمت درست تاریخ ایستاده‌ایم و میزان ویرانی‌هایی که اسرائیل در غزه به بار آورده است، تراژدی بسیار بدتری از هر مجازاتی است که شاید از سوی هاروارد دریافت کنیم.»
- «آرون بومر» [13] (دانشگاه تگزاس)
درحالی‌که دانشجویان سایر دانشگاه‌ها اردوگاه‌های همبستگی غزه را به مدت چند هفته برپا کرده‌اند، تلاش برای تظاهرات در دانشگاه تگزاس در ۲۴ و ۲۹ آوریل بلافاصله با واکنش رئیس دانشگاه مواجه شد و «جی هارتزل» [14] - رئیس دانشگاه - از پلیس ایالتی برای مقابله با این اعتراضات درخواست کمک کرد. درخواستی که مورد حمایت «گرت ابوت» [15] - فرماندار شهر - نیز بود. در روز چهارشنبه ۲۴ آوریل، کمیته همبستگی با فلسطین که توسط دانشجویان دانشگاه تگزاس اداره می‌شود، برای اشغال چمن جنوبی محوطه دانشگاه برنامه‌ریزی کرد. صدها نفر گرد هم آمدند تا شرکت کنند و از مسئولین دانشگاه خواستند با شرکت‌های تولیدکننده سلاح برای اسرائیل قطع ارتباط کند؛ اما قبل از شروع تظاهرات، پلیس به محوطه دانشگاه سرازیر شد. پلیس توسط ۱۰۰ سرباز ایالتی نیز حمایت می‌شد. تا پایان روز، ۵۷ معترض با خشونت دستگیر شدند. پلیس و سربازان، برخی از تظاهرکنندگان را از موهای خود کشیدند، بسیاری را به زمین زدند و صورت چند تن از آنها را به بتن کوبیدند.
در روزهای بعد، دانشجویان، اساتید و برخی شهروندان در نزدیک چمن جنوبی دانشگاه گرد هم آمدند تا میزبان جلسات آموزشی درباره حقوق شهروندی و ایمنی اعتراض باشند. دوشنبه آینده، ۲۹ آوریل، معترضان این آموزش‌ها را به اجرا گذاشتند. در یک تظاهرات غیرمتمرکز و درحالی‌که دانشگاه، کمیته همبستگی با فلسطین را چند روز قبل معلق کرده بود، بیش از ۵۰ معترض، اردوگاه کوچکی از چند چادر و برزنت در محوطه چمن جنوبی برپا کردند. درحالی‌که سربازان دولتی با تجهیزات ضدشورش، برخی با تفنگ تهاجمی، همراه با پلیس دانشگاه و شهر، در چمن‌زار تجمع کردند، معترضان دست در دست هم قفل شدند و از چتر و میز به‌عنوان سپر استفاده کردند. پس از محاصره اردوگاه، سربازان و پلیس، چادرها و برزنت‌ها را کنده و تخریب کردند و دانشجویان را به هر وسیله‌ای که بود بازداشت کردند. در ادامه، معترضان سعی کردند با شعار «بگذارید بروند» مانع این شدند که پلیس، دانشجویان بازداشت شده را با خود ببرد؛ اما سربازان ایالتی و جوخه‌های پلیس، نارنجک، شوکر و اسپری فلفل را به کار بردند. چشمان ده‌ها دانشجوی غیرمسلح به دلیل اسپری فلفل سوخت و در آن روز ۷۹ دانشجو بازداشت شدند.
در همان روز، «سرین قواسمی» [16] - یک دانشجوی فلسطینی - آمریکایی در دانشگاه تگزاس که در اعتراضات ۲۴ آوریل دستگیر شده بود - در یک کنفرانس مطبوعاتی تحت رهبری دانشجویان که توسط بخش «آستین» شورای روابط آمریکایی - اسلامی ترتیب داده شده بود، سخنرانی کرد. «قواسمی» بر اهمیت عدم اجازه‌دادن به خشونت علیه دانشجویان تأکید کرد. وی در این کنفرانس مطبوعاتی گفت: «خشونتی که دانشجویان حامی فلسطین از سوی پلیس متحمل شده‌اند، با آنچه که برادران و خواهران ما در فلسطین و به طور خاص غزه در هر روز از هفت ماه گذشته تجربه کرده‌اند، قابل‌مقایسه نیست». «آن ماری ژاردین» [17] - یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه - گفت که در ۲۴ آوریل، حدود ۱۷ ساعت را در زندان گذراند؛ جایی که از نوشیدن آب و مراقبت‌های پزشکی به دلیل زخم‌های باز ناشی از حمله سربازان دولتی در حین دستگیری‌اش محروم بود. پس از آزادی به «ژاردین» در بیمارستان گفته شد که گردن و بازویش ضرب خورده، دنده‌های وی آسیب دیده و مهره‌های کمرش نیز لطمه دیده است.
دانشجوی معترض دیگری که به دلیل نگرانی‌های امنیتی خواست نامش فاش نشود، گفت درحالی‌که در چند ماه گذشته به‌شدت احساس ناامیدی می‌کرد، بسیج اخیر در محوطه دانشگاه، وی را امیدوار کرده است. با وجود سرکوب اخیر توسط مجریان قانون، سازمان‌دهندگان در دانشگاه تگزاس، هیچ نشانه‌ای از عقب‌نشینی را نشان نمی‌دهند و همچنان به برنامه‌ریزی برای تداوم اعتراضات خود مشغول هستند. یکی از تظاهرکنندگان که در ۲۹ آوریل مورد اصابت اسپری فلفل قرار گرفته بود گفت: «این اعتراضات مربوط به ما نیست. این کار درباره فلسطین و آزادی آن سرزمین است.»
درحالی‌که مجریان قانون به دستگیری خشونت‌آمیز ده‌ها نفر در محوطه چمن جنوبی دانشگاه در جریان تظاهرات ۲۹ آوریل مشغول بودند، یکی از اعضای کمیته همبستگی فلسطین گفت که او و همتایانش برنامه‌ای برای عقب‌نشینی ندارند. وی گفت: «ما همچنان پابرجا هستیم و برای فلسطین ایستاده‌ایم.»
- «لیام بران» [18] (دانشگاه ویسکانسین - مدیسون)
صدها معترض همراه با گروهی از دانشجویان برای عدالت در فلسطین - مدیسون (SJP) و سوسیالیست‌های دموکرات جوان آمریکا در ساعت ۹ صبح روز ۲۹ آوریل در «دانشگاه ویسکانسین - مدیسون» [19] در همبستگی با فلسطین تظاهرات کردند. جمعه قبل، مدیران دانشگاه طی ایمیلی به معترضان گفته بودند که اردوگاه‌ها بر اساس قوانین ایالتی ممنوع هستند و هرگونه تخلف «عواقبی در پی خواهد داشت.» تا حدود ساعت ۹ صبح، معترضان هر طور شده بود چادرها را برپا کردند.
در پوشش تاریکی ۲۹ آوریل، دانشجویان طرف‌دار فلسطین شروع به آماده‌شدن برای اقامت شبانه در مرکز خرید کتابخانه دانشگاه کردند. آنها با ایجاد اردوگاه «دانشگاه مردمی برای غزه» و به دنبال فعالان دانشجویی در «دانشگاه کلمبیا» و سایر دانشگاه‌های سراسر کشور که خواستار لغو سرمایه‌گذاری در تولید اسلحه و سایر شرکت‌های مرتبط با اسرائیل هستند، بدون سروصدا، اولین روز خود را به پایان می‌رسانند؛ اما در اول ماه می، «جنیفر منوکین» [20] - رئیس دانشگاه - مجوز مداخله پلیس را صادر کرد. افسران پلیس، اردوگاه را نابود کردند و ۳۴ نفر اعم از دانشجو و استاد را دستگیر کردند.
مسئولان دانشگاه‌های آمریکا به بهانه یهودستیزی، اعتراضات دانشجویی حامیان فلسطین را سرکوب می‌کنند، اما دانشجویان تأکید دارند که ضد صهیونیسم هستند نه ضد یهود.
«سامی شالک» [21]- استاد مطالعات زنان و جنسیت دانشگاه - یکی از شرکت‌کنندگان ثابت در اردوگاه بوده و در میان ۳۴ نفری بود که در اول ماه می دستگیر شدند. او در شبکه اجتماعی «ایکس» نوشت: «من در بیمارستان هستم تا جراحاتم معاینه شوند». افسران پلیس همچنین «سامر الاتوت» [22] - استاد جامعه‌شناسی فلسطینی‌الاصل دانشگاه - را که به‌عنوان رابط دانشکده بین معترضان و مدیران «دانشگاه ویسکانسین - مدیسون» خدمت می‌کرد را دستگیر کردند. حین دستگیری، ضربه محکمی نیز به سر او وارد شده بود. او به مجله «The Nation» گفت که در مقابل دستگیری مقاومت نمی‌کند، بلکه از دانشجویانش دفاع می‌کند. سامر گفت: «بدیهی است که آنها با تجهیزات ضدشورش بیرون می‌آیند تا صدای دانشجویان را خاموش کنند. من فکر می‌کنم این شرم‌آور است.»
پس از خروج پلیس از دانشگاه، دانشجویان شروع به بازسازی کمپ با چادرهای اضافی کردند. «داهلیا صبا» [23]- دانشجوی معترض و عضو گروه دانشجویی برای عدالت در فلسطین (SJP) - از پاسخ مدیران دانشگاه به مذاکره‌کنندگان انتقاد کرد. وی به مجله «The Nation» آمریکا گفت: «این یک جنبش دانشجویی است. این واقعیت که رئیس دانشگاه از شنیدن سخنان دانشجویان و خواسته‌های آنها خودداری می‌کند، نشان می‌دهد که او کاملاً با افرادی که قرار بود نماینده آنها باشد، ارتباط خود را قطع کرده است.»
از ۲ می، معترضان در کتابخانه دانشگاه باقی مانده‌اند. آنها چادرهای بیشتری برپا کرده‌اند و آماده هستند که با وجود تهدید به دستگیری‌های بیشتر، همچنان در محل باقی بمانند. یکی از سازمان‌دهندگان در ۲ می به جمعیت حاضر گفت: «ما در مبارزه قدم ثابت می‌مانیم و تا زمانی که فلسطین آزاد نشود، متوقف نخواهیم شد.». صبا می‌گوید: «بیش از شش ماه از نسل‌کشی مداوم علیه مردم غزه و ۷۵ سال از بی‌عدالتی علیه مردم فلسطین می‌گذرد و این شرم‌آور است که دانشگاه ویسکانسین - مدیسون، همچنان در همه این جنایت‌ها اینها شریک است؛ به همین دلیل است که ما امروز اینجایی و خواستار پایان‌دادن به آن هستیم.»
- «ایمن رضوی» [24] (دانشگاه نیویورک)
اعتصاب در مقابل اردوگاه همبستگی با غزه در دانشگاه نیویورک در ۲۲ آوریل سرکوب شد. مسئولین دانشگاه تهدید کرده بودند که اگر تا ساعت ۴ بعداً از ظهر محوطه دانشگاه خلوت نشود عواقبی در انتظار دانشجویان خواهد بود. زمان تمام شده بود. هنگامی که اعضای هیئت‌علمی شروع به پیونددادن بازوهای خود برای تشکیل یک زنجیره انسانی برای محافظت از دانشجویان خود کردند، برخی از معترضان شروع به سازماندهی برای برگزاری نماز کردند. زمانی که پلیس نیویورک شروع به محاصره خیابان‌های اطراف آنها کرد، یک دانشجو با صدای قوی و بلندی «اذان» گفت. حدود ساعت هشت شب، زمانی که دانشجویان مسلمان نماز مغرب را شروع کردند، صدها افسر پلیس نیویورک با تجهیزات ضدشورش به کمپ یورش بردند و دانشجویان و اساتید را مورد حمله قرار دادند. بیش از ۱۲۰ نفر دستگیر شدند و حداقل دو معترض با اسپری فلفل مصدوم شدند. یکی از دانشجویان از موهایش کشیده شد و دانشجوی دیگری را با خشونت به زمین پرتاب کردند.
«اتا» [25] - یکی از سازمان‌دهندگان اردوگاه - گفت: «بسیاری از این مؤسسات، به‌ویژه دانشگاه نیویورک، دیگر به‌عنوان مکانی برای یادگیری عمل نمی‌کنند؛ بلکه به‌عنوان محل کسب‌وکار فعالیت می‌کنند. دانشگاه نیویورک هر کاری که لازم باشد انجام خواهد داد تا اطمینان حاصل شود که کسب‌وکار آنها همچنان به سود خود ادامه می‌دهد. آنها می‌داند که باید از زور استفاده کنند. هدف آنها رمانتیک کردن گذشته است، اما از تصدیق اتفاقات امروز خودداری می‌کنند.»
یک روز قبل از راه‌اندازی اردوگاه همبستگی با غزه در دانشگاه نیویورک، یک گور دسته‌جمعی متشکل از ۲۰۰ فلسطینی در مجتمع پزشکی «ناصر» در خان‌یونس در جنوب نوار غزه کشف شد. در پاسخ به ماه‌ها خشونت وحشیانه، دانشجویان اردوگاه همبستگی با فلسطین چهار خواسته داشتند: افشای تمامی همکاری‌های مالی دانشگاه با تولیدکنندگان سلاح‌هایی که با اسرائیل همکاری دارند؛ تحریم همه مؤسسات دانشگاهی اسرائیل و تعطیلی شعبه دانشگاه نیویورک در تل‌آویو؛ تعهد دانشگاه نیویورک به محافظت از آزادی بیان در دانشگاه و درنظرگرفتن عفو کامل برای دانشجویان و اساتیدی که به دلیل فعالیت‌های به نفع فلسطین مجازات شده‌اند و افشای میزان رابطه آنها با پلیس نیویورک و خروج پلیس از دانشگاه.
کمی بعد از ساعت ۵ بعدازظهر روز ۲۶ آوریل، دانشجویان دانشگاه نیویورک، اردوگاه دیگری برپا کردند. در ساعات بعد، پلیس نیویورک دوباره دور آنها جمع شد و به نظر می‌رسید که یک حمله و پاک‌سازی دیگر قریب‌الوقوع باشد. دانشگاه در نهایت موافقت کرد درصورتی‌که دانشجویان چادرهای خود را بردارند و بدون سرپناه بخوابند، از برخورد با آنها عقب‌نشینی کند. در شب‌های بعد، دانشجویان زیر باران می‌خوابیدند و بدن خود را با برزنت و فویل می‌پوشاندند. آنها اخبار غزه را می‌خواندند، جلسات آموزشی را سازماندهی می‌کردند، قطعات هنری می‌ساختند و فیلم و موسیقی‌های انقلابی را تماشا و گوش می‌کردند.
پس از ساخت «دانشگاه مردمی»، ائتلاف همبستگی با فلسطین گزارش داد که مدیران ارشد دانشگاه نیویورک با آغاز مذاکرات درباره درخواست‌های اردوگاه موافقت کرده‌اند. پس از یک گفتگوی عصرانه، دانشگاه فقط برای دانشجویان بازداشت شده، مشروط به پاک‌سازی اردوگاه و شرکت دانشجویان در اعتراضات روزانه تحت نظارت دانشگاه، پیشنهاد عفو داد. در ۳۰ آوریل، چادرها دوباره برگشتند. دانشجویان که در همبستگی با غزه ایستاده بودند، از پذیرش خواسته‌های دانشگاه خودداری کردند. «توماس» - یکی دیگر از سازمان‌دهندگان اردوگاه همبستگی با مردم فلسطین - گفت: «نقاب از چهره دانشگاه بالاخره افتاد. ما باید مطمئن شویم که دانشگاه به محلی برای یادگیری تبدیل شود نه محلی برای معاملات املاک و مستغلات مربوط به حامیان مالی و مدیرانی که اساتید و دانشجویان را یکبار مصرف می‌دانند.»
در ساعت ۶ صبح روز ۳ می، مدیریت دانشگاه، پلیس نیویورک را فرستاد تا یک بار دیگر، بدون اطلاع قبلی، اردوگاه دانشجویان را پاک‌سازی کند. دانشجویان خوابیده توسط پلیس بیدار شدند و ۱۴ نفر از آنها نیز دستگیر شدند؛ اما دانشجویان دانشگاه نیویورک به اعتراض خود ادامه خواهند داد. بلافاصله پس از دستگیری، سازمان‌دهندگان فراخوانی را برای تجمع در ساعت ۴ بعدازظهر اعلام کردند. ائتلاف همبستگی با فلسطین در نیویورک نوشت: «تا زمانی که مدیریت دانشگاه، خواسته‌های ما را نپذیرد، ما برای فلسطین اینجا هستیم. زنده‌باد انتفاضه دانشجویی!»
- «کامرون دریگرز» [26] (دانشگاه فلوریدا)
رویکرد مدیریت دانشگاه فلوریدا به طرز عجیبی با اعتراضات دانشجویی در همبستگی با فلسطینی‌ها خصمانه بوده است. اردوگاهی که در مرکز دانشگاه از ۲۴ آوریل برپا شده است، از همان ابتدا با نظارت مداوم و تهدید و ارعاب از سوی مدیران دانشگاه مواجه بوده است. با وجود آزار و اذیت‌ها، شرایط در اردوگاه آرام است. برنامه‌های اردوگاه شامل دعاهای بین ادیان، آموزش، راهپیمایی در سراسر محوطه دانشگاه، تجمع روزانه در حمایت از خواسته‌های اعلام‌شده جنبش دانشجویی حامی فلسطین از جمله افشای همکاری دانشگاه با تولیدکنندگان سلاح حامی اسرائیل و سایر همدستان در نسل‌کشی مردم فلسطین است.
مسئولان دانشگاه‌های آمریکا در دفاع از حق آزادی بیان دانشجویان حامی ملت فلسطین، شکست خورده‌اند.
علی‌رغم آزار و اذیت توسط مسئولین دانشگاه، فضای صلح و همبستگی در اردوگاه حامیان مردم فلسطین در دانشگاه فلوریدا حاکم است. ما فضای اجتماعی پایداری را ایجاد کرده‌ایم که در آن دانشجویان و اساتید می‌توانند در زمانی ویرانگر آرامش را پیدا کنند. ائتلاف ما متشکل از دانشجویان و اساتید نسل اول، کم‌درآمد و بین‌المللی است. مدیریت دانشگاه از این واقعیت استفاده کرده و با تهدید به تعلیق، قطع دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، غذا، شغل و خوابگاه دانشجویی، دانشجویان و کارکنان خود را تهدید می‌کند.
علی‌رغم تمام تلاش‌های ما برای اعتراض مسالمت‌آمیز، انتقام‌جویی دانشگاه و پلیس افزایش یافته است. در ۲۹ آوریل، هفت دانشجو دستگیر و عملاً تا جلسه رسیدگی انضباطی اخراج شدند. دلیل این اتفاق، نشستن دانشجویان متخلف روی صندلی‌های تاشو بود؛ چیزی که اخیراً توسط دانشگاه ممنوع شده است. این دانشجویان در همبستگی با دانش‌آموزان معلولی که صندلی‌هایشان توسط پلیس ایالتی شب قبل مصادره شده بود، از ترک صندلی‌ها خودداری کردند. بخش زندگی دانشجویی دانشگاه لیست دقیقی از رفتارهای غیرقابل‌قبول در اردوگاه ما را تهیه کرده است که شامل استفاده از بالشت، کیسه‌خواب، چادر، میز، وسایلی مانند کوزه‌های آب و طبل‌هایی است که «صدای تقویت شده» تولید می‌کنند. قابل‌اجرابودن این سیاست‌ها محل تردید است، اما پلیس گفته است تنها از مدیریت دانشگاه دستور می‌گیرد. آنها تا جایی پیش رفته‌اند که در طول شب، کمپ ما را اشغال کرده‌اند و معترضان را بین ساعت ۸ شب تا ۸ صبح زیر نظر دارند تا ممنوعیت خواب را اجرا کنند.
مقامات منتخب فلوریدا، آموزش دولتی را ربوده‌اند و هر شکلی از فعالیت دانشجویان در مخالفت با پاک‌سازی قومی غیرقانونی غزه توسط دولت اسرائیل را سرکوب کرده‌اند. بدون شک در روزهای آینده، حرکت ما در دانشگاه فلوریدا به اوج خود می‌رسد. ما داوطلبانه تسلیم نخواهیم شد. شدت این بحران بین‌المللی و تحقیری که از سوی دانشگاه متحمل شده‌ایم برای ما چاره‌ای جز ادامه مبارزه باقی نگذاشته است. توقف فعالیت اردوگاه ما در دانشگاه فلوریدا در دست مسئولان دانشگاه است. دانشگاه می‌تواند انتخاب کند که این کار را از طریق قطع همکاری با شرکت‌های اسرائیلی انجام دهد یا از طریق سرکوب خشونت‌آمیز دانشجویان خود و من امیدوارم اولی را انتخاب کند.
[1] . Rhode Island
[2] . Owen Dahlkamp
[3] . Rebecca Cadenhead
[4] . Johnston Gate
[5] . Violet Barron
[6] . Mahmoud Al-Thabata
[7] . Bat mitzvah: مراسم جشن تکلیف دختران در آئین یهود
[8] . Dean Rakesh Khurana
[9] . Thomas Dunne
[10] . Ayanna Pressley
[11] . Shabbat dinner
[12] . Shraddha Joshi
[13] . Aaron Boehmer
[14] . Jay Hartzell
[15] . Greg Abbott
[16] . Sereen Qawasmi
[17] . Anne-Marie Jardine
[18] . Liam Beran
[19] . The University of Wisconsin–Madison
[20] . Jennifer Mnookin
[21] . Sami Schalk
[22] . Samer Alatout
[23] . Dahlia Saba
[24] . Aiman Rizvi
[25] . Etta
[26] . Cameron Driggers
/ انتهای پیام /
