گروه جامعه و اقتصاد «سدید»؛ در آمریکا سیستم درمانی فراگیر دولتی وجود ندارد و غالب این صنعت توسط شرکت‌های خصوصی کنترل و اداره می‌شود؛ به همین دلیل هزینه‌های سرسام‌آور حوزه‌های مختلف پزشکی به کابوس وحشتناک میلیون‌ها آمریکایی فقیر و کم‌درآمد تبدیل شده است. وضعیت برای فقرای آمریکا با سیاست‌هایی که دولت و کنگره آمریکا در پیش گرفته‌اند نیز روزبه‌روز بدتر می‌شود. در ۱۱ می ۲۰۲۳ پوشش بیمه دولتی آمریکا برای فقرا موسوم به (Medicaid)که به‌منظور مقابله با کرونا لحاظ شده بود، حذف و به سبب آن میلیون‌های تن از اقشار فقیر جامعه آمریکا پوشش درمانی خود را از دست دادند. فرمانداران و مسئولین بهداشتی بسیاری از ایالت‌ها نیز اعلام کرده‌اند که دیگر توانایی تأمین بودجه این‌گونه خدمات درمانی را ندارند. گزارش‌ها نشان می‌دهد که به دلیل کمبود بودجه ۵۰ درصد از ۱۸۱۰ بیمارستان روستایی آمریکا با بحران مواجه هستند و ۴۱۸ بیمارستان نیز در معرض تعطیلی قرار دارند. «لیز تئو هاریس» [1] - نویسنده و استاد الهیات در شهر نیویورک و چهره سرشناس فعال در زمینه حقوق فقرا در آمریکا - نیز در یادداشتی که مجله آمریکایی «The Nation» آن را منتشر کرده است با اشاره به وضعیت اسف‌بار نظام سلامت در آمریکا می‌نویسد «در این کشور شکاف مرگ‌ومیر بین فقیر و غنی به‌شدت افزایش پیدا کرده است.» به گفته وی آمریکایی‌ها بیش از ۲۲۰ میلیارد دلار بدهی پزشکی دارند که بزرگترین منبع ورشکستگی در آمریکا شناخته می‌شود و نظام سلامت این کشور را در معرض فروپاشی قرار داده است.
۱۶ میلیون آمریکایی فاقد مراقبت‌های بهداشتی
آمریکا به سرعت در حال تبدیل شدن به یک کشور مرگبار است. قطع بیمه‌های پزشکی دولتی فقرا به نام (Medicaid)[2] و بسته شدن بیمارستان‌ها فقط دو نمود از یک حمله بسیار بزرگ به سیستم سلامت آمریکا هستند. این را تصور کنید که از مارس 2023 میلادی، 16 میلیون آمریکایی - بله، درست است، 16 میلیون نفر – از جمله 4 میلیون کودک پوشش مراقبت‌های بهداشتی خود را از دست داده اند؛ زیرا ایالت‌ها واجد شرایط بودن برای پوشش بیمه فقرا را برای اولین بار در سه سال گذشته تعریف می‌کنند.
از مارس ۲۰۲۳ میلادی ۱۶ میلیون آمریکایی از جمله ۴ میلیون کودک پوشش مراقبت‌های بهداشتی خود را از دست داده‌اند.
بدتر از آن، این کشور تنها در نیمه راه کنارگذاشتن میلیون‌ها نفر از بیمه‌های دولتی و گسترش مراقبت‌های بهداشتی ناشی از همه‌گیری کووید ۱۹ می‌باشد. برخی از خانواده‌ها دیگر واجد شرایط نیستند، در حالی که برخی دیگر باید از طریق یک فرایند جدید در ایالت خود درخواست مجدد بدهند. بیرون‌راندن ده‌ها میلیون آمریکایی از سیستم مراقبت‌های بهداشتی ملی در لحظه‌ای که تجهیزات مراقبت‌های بهداشتی، شرکت‌های داروسازی و شرکت‌های بیمه سلامت در حال کسب سودهای بی‌سابقه‌ای هستند، «بازگشت بزرگ» نامیده می‌شود و این یک طعنه بی‌رحمانه است.
به هر حال ایالت‌ها این قدرت و اختیار را دارند که مراقبت‌های بهداشتی را به همه ساکنان خود گسترش دهند. دولت فدرال می‌تواند به طور یکسانی اعلام وضعیت اضطراری بهداشت عمومی را تمدید کند. این کار به بسیاری از ما اجازه می‌دهد که به طور مشخصی دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی را حفظ کنیم. با این حال، در عوض میلیون‌ها نفر به شدت و به سرعت از چنین مراقبت‌های نجات‌بخشی کنار گذاشته شده‌اند. برخی از ایالت‌ها این تأثیر را به‌شدت احساس می‌کنند. به‌عنوان‌مثال، در «جورجیا»، بیش از ۱۴۹ هزار کودک بیمه مراقبت‌های پزشکی دوران کرونای خود را تنها در عرض ۶ ماه از دست دادند. شاید تعجب‌آور نباشد که «تگزاس» مرکز قطع بیمه‌های پزشکی دولتی فقرا در آمریکا است. در آنجا بیش از ۲ میلیون آمریکایی از این بیمه دولتی ایالتی حذف شده‌اند. همان‌طور که «آکسیوس» گزارش داد، داده‌های ایالتی جدید نشان می‌دهد که «این بیشتر از هر ایالت و تقریباً معادل تمام هیوستون - پرجمعیت‌ترین شهر تگزاس با ۲.۳ میلیون نفر جمعیت - است که در کمتر از یک سال پوشش بیمه خود را از دست می‌دهد». در واقع، ۶۱ درصد از ثبت‌نام‌کنندگان در تگزاس از آوریل گذشته پوشش بیمه فقرای خود را از دست داده‌اند.
مرگ بر اثر فقر و فقدان مراقبت‌های بهداشتی
در ایالت نیویورک، تحلیلگران سیاسی پیش‌بینی می‌کنند که بیش از ۱.۱ میلیون نیویورکی از بیمه دولتی فقرا کنار گذاشته خواهند شد. خوشبختانه مردم در واکنش به این مسئله در حال سازماندهی خود هستند و خواهان حق برخورداری از مراقبت‌های بهداشتی، دستمزد زندگی، رفع فقر و... هستند.
شکاف مرگ‌ومیر بین فقیر و غنی در آمریکا از سال ۱۹۸۰ تا کنون ۵۷۰ درصد افزایش یافته است.
روز شنبه ۲ مارس من در کنار مجمع‌عمومی مردم فقیر و کارگران کم دستمزد در آلبانی نیویورک ایستاده بودم. «بکا» [3] یکی از ده‌ها نفر از افراد کم درآمدی بود که در مجامع همزمان برگزار شده در ۳۱ مرکز ایالت و پایتخت «واشنگتن‌دی‌سی» شهادت دادند. این مجامع ۴۰ هفته بسیج و سازماندهی رأی‌دهندگان فقیر و کم‌درآمد واجد شرایط را در آستانه انتخابات ۲۰۲۴ آغاز کرده‌اند. مجامع، نامزدهای انتخاباتی و همچنین مقامات منتخب را به چالش می‌کشند تا با فقر به‌عنوان چهارمین عامل مرگ‌ومیر در آمریکا مقابله کنند.
«بکا» تنها سخنرانی نبود که به بحران مراقبت‌های بهداشتی و ارتباط آن با فقر و مرگ اشاره کرد، اما سخنان او در ذهنم ماندگار شد. او گفت: «فقط از ۱۹ دسامبر بیش از ده‌ها نفر را از دست داده‌ام که صمیمانه دوستشان داشتم. در ۷۴ روز شاهد بودم افرادی که بیشتر عمرم آنها را می‌شناختم، به معنای واقعی کلمه به دلیل فقر و تأثیر فاجعه‌باری که بر کل زندگی‌مان می‌گذارد، به کام مرگ کشیده شدند. افرادی مانند «میسی» زنی ۴۷ساله که مرده در کنار ریل راه‌آهن دراز کشیده بود... یا «گری» که به دست پلیس در حالی که در بیمارستان به دلیل اختلال روانی بستری بود کشته شد یا «لورتا» دوستی که قبل از اینکه حتی معنی کلمه دوست را بدانم دوستم بود و دیگر بین ما نیست؛ زیرا جامعه من برای درمان مصرف مواد مخدر، پول خرج نمی‌کند. ما در شهر نیویورک رتبه ۵۹ از ۶۲ را از نظر پیامدهای سلامتی داریم. ما بی‌خانمانی ظالمانه، ناامنی غذایی، نرخ مرگ‌ومیر زودرس و مسمومیت با سرب را داریم. شانس ما برای رهایی از فقر، قبل از اینکه فرصتی داشته باشیم از بین می‌رود!»
درست دو روز قبل از اینکه در آلبانی - مرکز ایالت نیویورک - در کنار «بکا» بایستم و مطالبات خود را برای شکوفایی و حق زنده‌ماندن بیان کنیم، با کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و اعضای جامعه در بیمارستان «SUNY Downstate» تجمعی برگزار کردیم. با حمایت «کتی هوکول» [4] - فرماندار نیویورک - «جان کینگ» [5]- رئیس این بیمارستان - اخیراً اعلام کرد که ممکن است این مرکز پزشکی در بروکلین نیویورک، یکی از معدود بیمارستان‌های دولتی شبکه سلامت باقی‌مانده در ایالت، تعطیل شود.
بسیاری از آمریکایی‌ها به دلیل فقر و عدم توانایی در پرداخت هزینه‌های پزشکی در خطر مرگ قرار دارند.
در آن گردهمایی، اعضای مجمع، کارکنان بیمارستان، سیاستمداران محلی و رهبران مذهبی اطلاعاتی را در مورد نقش حیاتی بیمارستان در جامعه به اشتراک گذاشتند. این بیمارستان به‌عنوان یک پناهگاه کووید ۱۹ که در آن جان هزاران نفر در اوج همه‌گیری کرونا نجات یافت و به‌عنوان محل تولد بسیار ایمن برای مادران سیاه‌پوست شناخته می‌شود. این مکان همچنین به‌عنوان تنها بیمارستان پیوند کلیه در بروکلین و به‌عنوان یکی از تنها بیمارستان‌های آموزشی باقی‌مانده در این منطقه پس از بسته‌شدن چنین امکاناتی، به‌ویژه در محله‌های فقیر، در سراسر بروکلین و بقیه نیویورک شناخته می‌شود.
متأسفانه تعطیلی بیمارستان‌ها یا کاهش خدمات آنها در محله‌های فقیرتر، برای این کشور بسیار عادی شده است. در واقع اکنون بیش از ۶۰۰ بیمارستان روستایی به دلیل بی‌ثباتی مالی در خطر بسته‌شدن هستند و این بیش از ۳۰ درصد از امکانات روستایی آمریکا است. بر اساس گزارش جدید مرکز اصلاح کیفیت و پرداخت خدمات درمانی آمریکا، نیمی از آنها در معرض تعطیلی فوری قرار دارند.
ازهم‌گسیختگی حوزه سلامت آمریکا
قطع بیمه‌های سلامت میلیون‌ها فقیر آمریکایی و تعطیلی بیمارستان‌ها تنها دو نمود از یک حمله بزرگ‌تر به نظام سلامت و مراقبت‌های بهداشتی در کشوری است که به‌سرعت در حال تبدیل‌شدن به کشوری مرگ‌آور است. آنها منادی یک ازهم‌گسیختگی حتی بزرگ‌تر از حوزه سلامت برای آمریکا هستند. قبل از همه‌گیری کرونا و اتفاقات اخیر، ۸۷ میلیون آمریکایی بیمه نشده بودند یا دارای بیمه ناقص بودند. ما در مورد افرادی صحبت می‌کنیم که داروهای سکته قلبی را به اشتراک می‌گذارند زیرا نمی‌توانند نسخه‌های خود را تهیه کنند یا فرزندان خود را به دلیل کمبود مراقبت‌های بهداشتی دفن می‌کنند و به جای مراقبت‌های پیشگیرانه به اتاق‌های اورژانس تکیه می‌کنند و در این فرایند ورشکسته می‌شوند.
متأسفانه تعطیلی بیمارستان‌ها یا کاهش خدمات آنها در مناطق فقیرنشین، برای این کشور به امری بسیار عادی تبدیل شده است.
مسئله کاملاً ساده است؛ بسیاری از ما به دلیل هزینه‌های سنگین از مراقبت‌های مورد نیاز خودداری می‌کنیم. در سال ۲۰۲۲، بیش از یک نفر از هر چهار بزرگسال (۲۸ درصد از ما) گزارش دادند که به دلیل عدم توانایی در پرداخت هزینه‌ها، مراقبت‌های پزشکی، داروهای تجویزی، مراقبت‌های سلامت روان یا مراقبت‌های دندانپزشکی خود را به تأخیر انداخته‌اند. در همین حال، بدهی‌های پزشکی به‌سرعت در حال افزایش است. تجزیه‌وتحلیل اداره سرشماری از این بدهی‌ها نشان داد که در سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۵ درصد از کل خانواده‌های آمریکایی معادل ۲۰ میلیون نفر یعنی تقریباً یک نفر از هر ۱۲ بزرگسال، بدهکاری پزشکی داشتند.
نظرسنجی SIPP (بررسی درآمد و مشارکت در برنامه) نشان می‌دهد که در مجموع، آمریکایی‌ها حداقل ۲۲۰ میلیارد دلار بدهی پزشکی دارند که بزرگترین منبع ورشکستگی در کشور شناخته می‌شود و البته همان‌طور که قبلاً نوشتم، همه اینها به واقعیت دیگری مرتبط است؛ امید به زندگی برای همه آمریکایی‌ها کاهش یافته است؛ افراد فقیر تنها می‌توانند انتظار داشته باشند که به طور متوسط ۱۲ تا ۱۳ سال زودتر از افراد ثروتمند بمیرند.
بدتر از آن، شکاف مرگ‌ومیر بین فقیر و غنی در این کشور از سال ۱۹۸۰ تا کنون ۵۷۰ درصد افزایش یافته است. همان‌طور که واشنگتن‌پست گزارش داد، «آمریکا به طور فزاینده‌ای کشوری از ثروتمندان و فقرا است که نه‌تنها با حساب‌های بانکی و ارزش ملک بلکه با علائم حیاتی و سنگ قبر نیز اندازه‌گیری می‌شود. مرگ پیش از موعد به گویاترین معیار نابرابری فزاینده کشور تبدیل شده است».
سیستم سلامت ضعیف و ناکارآمد
در مواجهه با همه اینها، ممکن است تعجب کنید که چطور ممکن است اوضاع بدتر شود. اخیراً کنگره آمریکا از کاهش احتمالی برنامه غذایی و بهداشتی دیگری برای فقرا خبر داد. برنامه تغذیه مکمل ویژه برای زنان، نوزادان و کودکان (معروف به WIC) در معرض خطر کمبود یک میلیارد دلار کسری بودجه قرار دارد. این یک برنامه تغذیه است که برای محافظت از سلامت زنان کم‌درآمد باردار، پس از زایمان و شیرده، نوزادان و کودکان تا ۵ سال که در معرض خطر تغذیه هستند با ارائه غذاهای مغذی برای مکمل رژیم غذایی، اطلاعات در مورد تغذیه سالم از جمله تغذیه با شیر مادر است. اگر کنگره از تأمین مالی کامل برنامه امتناع کند، سطح بودجه فعلی به‌سادگی همه شرکت‌کنندگان واجد شرایط را پوشش نمی‌دهد. در واقع کسری یک میلیارددلاری که اکنون در نظر گرفته شده است برابر با ۱.۵ ماه مزایا برای همه ذی‌نفعان برنامه یا شش ماه مزایا برای همه زنان باردار و نوزادان شرکت‌کننده در این برنامه است.
در سال ۲۰۲۲ میلادی ۲۸ درصد از مردم آمریکا اعلام کردند که به دلیل عدم توانایی در پرداخت هزینه‌ها، مراقبت‌های پزشکی خود را به تأخیر انداخته‌اند.
جمهوری‌خواهان مجلس نمایندگان در حال حاضر از تصویب بودجه برای این برنامه حیاتی که به مادران و کودکان تا پنج‌سالگی کمک می‌کند تا به مواد اولیه مانند میوه، سبزیجات و شیرخشک نوزاد دسترسی داشته باشند و آنها را به منابع مراقبت‌های بهداشتی وصل کند، خودداری می‌کنند. «تام ویسلک» [6] - عضو حزب دموکرات - در بیانیه‌ای که آن را «ان‌بی‌سی نیوز» منتشر کرد این برنامه را یکی از مهم‌ترین برنامه‌های بهداشت عمومی خواند و از کنگره درخواست کرد که به طور کامل بودجه این برنامه را تأمین کند، برنامه‌ای که «مزایا و خدمات متحول‌کننده زندگی» را به شرکت‌کنندگان ارائه می‌دهد.
تحقیقات فراوانی نقش مهمی را که این برنامه مکمل غذایی در «حمایت از سلامت مادر و رشد کودک» ایفا می‌کند، نشان می‌دهد. مشارکت مادران در این برنامه در دوران بارداری با کاهش خطر زایمان زودرس، خطر وزن کم نوزاد هنگام تولد و کاهش میزان مرگ‌ومیر نوزادان مرتبط است. کودکانی که تحت پوشش این برنامه هستند، احتمال بیشتری دارد که رژیم غذایی سالم‌تری مصرف کنند و این تأثیر تنها زمانی بیشتر می‌شود که کودک در برنامه باقی بماند. بر اساس گزارش وزارت کشاورزی آمریکا «تقریباً ۴۰ درصد از نوزادان آمریکا در برنامه مکمل غذایی شرکت می‌کنند که فقط برای زنان باردار، مادران تازه‌وارد، نوزادان و کودکانی که منطبق با دستورالعمل‌های درآمدی هستند و توسط یک متخصص سلامت مشخص می‌شود که در معرض خطر تغذیه هستند، در دسترس است.»
این وضعیت درست نیست
اما از آنجایی که چنین برنامه‌هایی تا جایی که امکان دارد کاهش پیدا می‌کنند و بودجه آنها به حداقل می‌رسد، افراد بیشتری با مشکلات فراوانی روبرو می‌شوند که سلامت کشور را تهدید می‌کند. بسیاری از افراد احتمالاً با این فرض که کاری برای انجام‌دادن وجود ندارد و پرداختن به نابرابری و سلامت ضعیف بسیار پرهزینه است، به طور کامل تسلیم می‌شوند.
با این حال، به‌عنوان کسی که بیش از ۳۰ سال است که در میان فقرا کار می‌کند، می‌خواهم بگویم که به‌عنوان یک ملت، این وضعیت درستی نیست. در طول زندگی من، بحث‌هایی در مورد چگونگی مقابله با بحران بزرگ‌تر سلامت در جامعه آمریکا وجود داشته است. زمانی که من در دبیرستان تحصیل می‌کردم، بحث در مورد اثربخشی ایجاد یک برنامه ملی مراقبت‌های بهداشتی وجود داشت؛ زیرا «بیل کلینتون» - رئیس‌جمهور وقت آمریکا - و «هیلاری کلینتون» همسرش برای گسترش مراقبت‌های بهداشتی کمپین تشکیل دادند و در واقع طرح جدیدی را برای آن در سال ۱۹۹۳ پیشنهاد کردند. به یاد دارم که در آن زمان انتقادهایی را از سیستم ملی مراقبت‌های بهداشتی کانادا شنیدم. گفته می‌شد که مردم آنجا صف‌های طولانی، کاغذبازی بیش از حد و کمبود گزینه برای بیماران را تجربه کرده‌اند. امروز با توجه به اینکه سیستم مراقبت‌های بهداشتی آمریکا در حال ورشکستگی و از بین رفتن است، من به آن انتقادها تنها می‌توانم به ناامیدی و به تلخی بخندم. در کمال تأسف کانادا نیز در قطع بیمه‌های پزشکی برای فقرا و خصوصی‌سازی سیستم مراقبت‌های بهداشتی از آمریکا پیروی کرده است.
گزارش‌ها نشان می‌دهد که آمریکایی‌ها در مجموع حداقل ۲۲۰ میلیارد دلار بدهی پزشکی دارند که بزرگترین منبع ورشکستگی در کشور شناخته می‌شود.
بسیاری «قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه» [7] (ACA) را یکی از مهم‌ترین سیاست‌های اتخاذ شده در دوره ریاست‌جمهوری «باراک اوباما» می‌دانند؛ خصوصاً با توجه به اینکه بیش از ۲۰ میلیون نفر از طریق آن پوشش بهداشتی دریافت کردند. سیاست‌های مبتنی بر این قانون، ثبت‌نام افراد واجد شرایط را در بیمه‌های سلامت فقرا آسان‌تر کرد. مخصوصاً «قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه» پوشش (Medicaid) را تقریباً به همه بزرگسالان با درآمد تا ۱۳۸ درصد سطح فقر فدرال (۲۰۷۸۳ دلار در سال ۲۰۲۴) گسترش داد و به ایالت‌ها کمک کرد تا بیمه سلامت فقرا را به تعداد بیشتری از ساکنان خود گسترش دهند. با این حال «قانون مراقبت مقرون‌به‌صرفه» به‌اندازه کافی پیش نرفت. تا به امروز، ۴۰ ایالت و «واشنگتن‌دی‌سی»، گسترش بیمه سلامت فقرا را پذیرفته‌اند، در حالی که ۱۰ ایالت آن را قبول نکرده‌اند. حتی در ایالت‌هایی گسترش این نوع بیمه را پذیرفته‌اند، بسیاری از ما هنوز تحت پوشش قرار نگرفته‌ایم. اکنون شاهد یکی از بزرگترین حملات به نظام سلامت و مراقبت‌های بهداشتی در دهه‌های اخیر هستیم و فقط تصور کنید اگر دونالد ترامپ رئیس‌جمهور بعدی ما شود و یا جمهوری‌خواهان طرف‌دار ترامپ کنگره را بر عهده بگیرند، با چه چیزی مواجه خواهیم شد.
ضرورت بازنگری کامل در نظام سلامت آمریکا
آنچه آمریکا واقعاً به آن نیاز دارد، بازنگری کامل در سیستم مراقبت‌های بهداشتی آن است. به‌عنوان شروع، بیمه سلامت فقرا باید گسترش یابد و به یک برنامه مراقبت بهداشتی همگانی و سراسری تبدیل شود. کارگران به حق داشتن مشاغل با دستمزد و مزایای سخاوتمندانه، از جمله مرخصی استعلاجی با حقوق تضمین شده خانواده نیاز دارند. برنامه‌های رفاه اجتماعی مانند «برنامه کمک تغذیه تکمیلی» و «اعتبار مالیاتی کودک» باید تقویت شوند تا فراوانی ثروت این جامعه توسط همه مردم تجربه شود. بدهی‌های پزشکی و بدهی‌های خانوارهای کم‌درآمد باید لغو شود و پارک‌ها و مراکز تفریحی و همچنین فروشگاه‌های مواد غذایی باکیفیت و مقرون‌به‌صرفه باید در مناطق فقیرنشین گسترش یابد.
اعتراض به تعطیلی برنامه‌های مراقبت بهداشتی در دوران همه‌گیری کرونا کافی نیست. ۱۳۵ میلیون آمریکایی فقیر و کم‌درآمد هستند و به همین دلیل، بقیه ما باید مراقبت‌های بهداشتی و خیلی بیشتر از آن را به حقوق اولیه بشر تبدیل کنیم. اجازه دهید با سخنان چالش‌برانگیز «بکا فورسایت» [8] در کمپین مردم فقیر در آلبانی مرکز ایالت نیویورک پایان دهم؛ وی به طور متأثرکننده‌ای گفت: «ما باید جلوی این طوفان خشمگین خشونت سیاسی را که دوستان و همسایگان ما را می‌کشد بگیریم. نباید وضعیت این‌طور باشد؛ ما می‌توانیم از آرای خود استفاده کنیم. زمان سکوت به پایان رسیده است. ما باید با هم به جلو برویم، چون زندگی ما و فرزندانمان به آن بستگی دارد.»
[1] . Liz Theoharis
[2] . « Medicaid» برنامه بهداشتی آمریکا برای خانواده ها و افراد با منابع و درآمد کم است. انجمن بیمه درمانی آمریکا «Medicaid » را یک برنامه بیمه دولتی برای افرادی از همه سنین که درآمد و منابع کافی برای پرداخت مراقبت بهداشتی را ندارند توصیف می کند.«Medicaid» بزرگترین منبع تأمین بودجه خدمات بهداشتی و پزشکی برای افراد کم درآمد در آمریکاست.
[3] . Becca
[4] . Kathy Hochul
[5] . John King
[6] . Tom Vilsack
[7] . Affordable Care Act
[8] . Becca Forsyth
/ انتهای پیام /
