تفسیر آیه‌ای از قرآن به مناسبت روز بیستم ماه مبارک رمضان؛
ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد.
به گزارش فرهنگ سدید؛ شبیر فیروزیان: ماه مبارک رمضان، ماه قرآن و تلاش برای فهم بیشتر معارف قرآن است. از سوی دیگر نظام اسلامی ما در سال‌های اخیر با چالش‌های سیاسی متعددی مواجه بوده است که اصلی‌ترین راه برای غلبه بر این چالش ها، افزایش فهم و بصیرت سیاسی مردم است؛ قرآن کریم کتابی بصیرت بخش است؛ «هذا بَصائِرُ لِلنَّاس؛ این قرآن برای مردم بصیرت‌ها آفرین است.» (جاثیه/ ۲۰) و تمسّک به آیات قرآن در تحقق این امر مهم کمک شایانی خواهد کرد. فرهنگ سدید تلاش دارد در طول ماه مبارک رمضان، هر روز بامحوریت یک آیه شریفه به برخی سؤالات و شبهات سیاسی - اجتماعی پاسخ دهد.
به مناسبت روز بیستم ماه مبارک رمضان، با اشاره به آیاتی از قرآن کریم با محوریت خدمت به کدخدا به برخی سؤالات و شبهات سیاسی پیرامون این موضوع پاسخ می‌دهیم.
نتیجه خدمات کدخداپرستان به مردم چیست؟
«وَ لَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَ إِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ؛ به تو و همه انبیاى پیشین وحى شده که اگر مشرک شوى تمام اعمالت نابود مىشود، و از زیانکاران خواهى بود!» (زمر: ۶۵)
طبق این آیه شریفه، کسی که زندگیش بر مبنای شرک به خداوند پایه ریزی شده باشد، همه اعمال خوبش هم حبط (بی اثر و نابود) خواهد شد. چراکه اثر شرک در اعمال انسان، مانند اثر قطرات خون است در ظرف آب که دیگر قابل استفاده نیست و باید همه آن را دور ریخت.
اما «شرک»، فقط به معنی «بت پرستی» نیست و منحصر در «شرک فردی» هم نیست؛ گاه یک «دولت» با عبودیّت دولت‌های شیطانی و مستکبر، اتکاء به آنها، اطاعت اوامر آنها و ذلّت در برابر آنها، تبدیل می‌شود به یک «دولت مشرک». آنگاه قاعده مورد اشاره در این آیه شریفه، در مورد چنین دولت‌هایی نیز صادق است.
کارگزارانی که مبنا و اساس همه تصمیمات و کارهایشان (در عرصه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و...)، اعتماد و اعتقاد به "کدخدا" بجای اعتماد و اعتقاد به خداست، هر چه هم کار خوب و خیر برای مردم انجام دهند، هیچ ارزشی نخواهد داشت و خداوند اثر همه آن کار‌ها را از بین خواهد برد و مردم اثرات آنها را لمس نخواهند کرد؛ و این همان «خسارت محض» است که در پایان این آیه شریفه به آن اشاره شده است.
«وَ لَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَ إِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِینَ؛ به تو و همه انبیاى پیشین وحى شده که اگر مشرک شوى تمام اعمالت نابود مىشود، و از زیانکاران خواهى بود!» (زمر: ۶۵)
طبق این آیه شریفه، کسی که زندگیش بر مبنای شرک به خداوند پایه ریزی شده باشد، همه اعمال خوبش هم حبط (بی اثر و نابود) خواهد شد. چراکه اثر شرک در اعمال انسان، مانند اثر قطرات خون است در ظرف آب که دیگر قابل استفاده نیست و باید همه آن را دور ریخت.
اما «شرک»، فقط به معنی «بت پرستی» نیست و منحصر در «شرک فردی» هم نیست؛ گاه یک «دولت» با عبودیّت دولت‌های شیطانی و مستکبر، اتکاء به آنها، اطاعت اوامر آنها و ذلّت در برابر آنها، تبدیل می‌شود به یک «دولت مشرک». آنگاه قاعده مورد اشاره در این آیه شریفه، در مورد چنین دولت‌هایی نیز صادق است.
کارگزارانی که مبنا و اساس همه تصمیمات و کارهایشان (در عرصه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و...)، اعتماد و اعتقاد به "کدخدا" بجای اعتماد و اعتقاد به خداست، هر چه هم کار خوب و خیر برای مردم انجام دهند، هیچ ارزشی نخواهد داشت و خداوند اثر همه آن کار‌ها را از بین خواهد برد و مردم اثرات آنها را لمس نخواهند کرد؛ و این همان «خسارت محض» است که در پایان این آیه شریفه به آن اشاره شده است.
اخبار مرتبط
ارسال نظر
پرونده ها
