فریدون حسن
کمتر از هشت ماه دیگر تا روشن شدن مشعل بزرگترین رویداد ورزشی جهان فرصت داریم، اما وزارت ورزش در روز‌هایی که باید با تمام حواس و هوش درگیر مسئله مهم المپیک باشد متاسفانه خود را به فوتبال گره زده و جز این رشته چیز دیگری نمی‌بیند.
گروه اجتماعی «سدید»؛ فریدون حسن: کمتر از هشت ماه دیگر تا روشن شدن مشعل بزرگترین رویداد ورزشی جهان فرصت داریم. فرصتی که در اصل تمام شده تلقی می‌شود اگر متوجه باشیم که کشور‌های صاحب عنوان در المپیک و آن‌ها که برای کسب مدال و مدال اورانشان ارزش و اعتبار قائلند کارشان را از همان روزی که مشعل المپیک ۲۰۱۶ ریو خاموش شد برای المپیک ۲۰۲۰ توکیو آغاز کردند.
خب ما چه کرده ایم تقریبا هیچ، وزارت ورزش فوتبال زده ایران به‌جای بها دادن به قهرمانان المپیکی و مدال آوران زحمتکش دیگر رشته‌ها طی چهار سال گذشته فقط و فقط فوتبال را دیده و فقط و فقط برای فوتبال هزینه کرده و متاسفانه هر بار هم با اعتراض ورزشکاران مدال آور و المپیکی روبرو شده با مستمسک قرار دادن شرایط خاص کشور به لحاظ تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی از آن‌ها خواسته تا شرایط کشور و مردم را درک کنند، اما در مقابل میلیون‌ها دلار و یورو را از بیت المال برای فوتبالی خرج کرده که طی تمام این سال‌ها کوچکترین عایدی برای ورزش کشور نداشته است.
المپیک نزدیک است. به ورزشکاران المپیکی رسیدگی نمی‌شود و آن‌ها بابت بدیهی‌ترین مسائل با مشکل مواجه هستند. یکی فشنگ برای تمرین ندارد و دیگری حتی نمی‌تواند یک اردو برگزار کند. در چنین شرایطی چگونه می‌توان توقع موفقیت و مدال آوری داشت؟ تمام این‌ها به کنار نوع مدیریت حاکم بر ورزش و تلاش برای نشاندن آدم‌های ناکارآمد و البته نزدیک به وزارت در مسند کار هم مزید بر علت شده تا بیشتر از قبل نگران نتیجه گیری کاروان ایران در المپیک توکیو باشیم.
اینکه وزارت ورزش در حساسترین روز‌ها و ماه‌های منتهی به المپیک وضعیت پست مهم و تاثیرگذار معاونت قهرمانی خود را مشخص نمی‌کند یک مسئله مهم و اینکه وزیر ورزش درصدد باشد تا مهره مورد نظر خود را برای اینکار حتی شدعه بصورت سرپرست تا پایان المپیک در این مسند بنشاند مسئله مهم دیگر است.
بطور حتم ارتباط معاون قهرمانی وزیر ورزش با سرپرست کاروان المپیک و برنامه ریزی‌های این دو برای کاروان ایران نقش تعیین کننده ایی در موفقیت ورزشکاران کشورمان در بزرگترین رویداد ورزشی جهان دارد. حالا تصور کنید که این دو باهم همخوانی نداشته و حتی سابقه اختلاف سلیقه هم داشته باشند خود به خود همه چیز مشخص می‌شود. این عدم هماهنگی باعث ضربه خوردن کاروان ایران و شکست ورزش کشور در المپیک بعنوان یک فرصت ایده آل برای نشان دادن پیشرفت‌های کشور می‌شود.
وزارت ورزش در روز‌هایی که باید با تمام حواس و هوش درگیر مسئله مهم المپیک باشد متاسفانه خود را به فوتبال گره زده و جز این رشته چیز دیگری نمی‌بیند. البته فراموش نکنید که در روز‌های نزدیک به المپیک فضا کاملا تغییر می‌کند و المپیکی می‌شود و آقایانی که امروز قهرمانان و مدال آوران ایران را نمی‌بینند در آن روز‌ها برای گرفتن عکس یتدگاری و ثبت در آلبوم شان از هم سبقت می‌گیرند بدون اینکه به روی مبارکشان بیاورند که از کوچکترین امکانات و برنامه ریزی برای موفقیت ورزشکاران المپیکی کشور دریغ کردند.
خب ما چه کرده ایم تقریبا هیچ، وزارت ورزش فوتبال زده ایران به‌جای بها دادن به قهرمانان المپیکی و مدال آوران زحمتکش دیگر رشته‌ها طی چهار سال گذشته فقط و فقط فوتبال را دیده و فقط و فقط برای فوتبال هزینه کرده و متاسفانه هر بار هم با اعتراض ورزشکاران مدال آور و المپیکی روبرو شده با مستمسک قرار دادن شرایط خاص کشور به لحاظ تحریم‌های ظالمانه استکبار جهانی از آن‌ها خواسته تا شرایط کشور و مردم را درک کنند، اما در مقابل میلیون‌ها دلار و یورو را از بیت المال برای فوتبالی خرج کرده که طی تمام این سال‌ها کوچکترین عایدی برای ورزش کشور نداشته است.
المپیک نزدیک است. به ورزشکاران المپیکی رسیدگی نمی‌شود و آن‌ها بابت بدیهی‌ترین مسائل با مشکل مواجه هستند. یکی فشنگ برای تمرین ندارد و دیگری حتی نمی‌تواند یک اردو برگزار کند. در چنین شرایطی چگونه می‌توان توقع موفقیت و مدال آوری داشت؟ تمام این‌ها به کنار نوع مدیریت حاکم بر ورزش و تلاش برای نشاندن آدم‌های ناکارآمد و البته نزدیک به وزارت در مسند کار هم مزید بر علت شده تا بیشتر از قبل نگران نتیجه گیری کاروان ایران در المپیک توکیو باشیم.
اینکه وزارت ورزش در حساسترین روز‌ها و ماه‌های منتهی به المپیک وضعیت پست مهم و تاثیرگذار معاونت قهرمانی خود را مشخص نمی‌کند یک مسئله مهم و اینکه وزیر ورزش درصدد باشد تا مهره مورد نظر خود را برای اینکار حتی شدعه بصورت سرپرست تا پایان المپیک در این مسند بنشاند مسئله مهم دیگر است.
بطور حتم ارتباط معاون قهرمانی وزیر ورزش با سرپرست کاروان المپیک و برنامه ریزی‌های این دو برای کاروان ایران نقش تعیین کننده ایی در موفقیت ورزشکاران کشورمان در بزرگترین رویداد ورزشی جهان دارد. حالا تصور کنید که این دو باهم همخوانی نداشته و حتی سابقه اختلاف سلیقه هم داشته باشند خود به خود همه چیز مشخص می‌شود. این عدم هماهنگی باعث ضربه خوردن کاروان ایران و شکست ورزش کشور در المپیک بعنوان یک فرصت ایده آل برای نشان دادن پیشرفت‌های کشور می‌شود.
وزارت ورزش در روز‌هایی که باید با تمام حواس و هوش درگیر مسئله مهم المپیک باشد متاسفانه خود را به فوتبال گره زده و جز این رشته چیز دیگری نمی‌بیند. البته فراموش نکنید که در روز‌های نزدیک به المپیک فضا کاملا تغییر می‌کند و المپیکی می‌شود و آقایانی که امروز قهرمانان و مدال آوران ایران را نمی‌بینند در آن روز‌ها برای گرفتن عکس یتدگاری و ثبت در آلبوم شان از هم سبقت می‌گیرند بدون اینکه به روی مبارکشان بیاورند که از کوچکترین امکانات و برنامه ریزی برای موفقیت ورزشکاران المپیکی کشور دریغ کردند.
/انتهای پیام/
اخبار مرتبط
ارسال نظر
مهاجر مهمان نیست!
خانواده در حاشیه خانه مدرن!
میلیاردرها برای سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند
دانش‌آموزان را تبدیل به عدد نکنیم
چرا آمریکا بر طبل نظامی‌گری می‌کوبد؟
منفعت و قدرت، شکاف‌های قومی در کشور را فعال می‌کند
«بسیج» هنوز هم دارویی برای جامعه ایران است
«شکاف خلاقیت» دانش‌آموز مصرف‌گرا تحویل جامعه می‌دهد
کودکان فلسطینی را بکشید تا به من رأی بدهند!
پدربزرگ‌ها، مادربزرگ‌ها؛ بیایید کمک!
غزه؛ تراژدی غمبار انسانیت
بحران ازدواج مهم‌تر از کاهش نرخ فرزندآوری!
مقاومت فرهنگی در مواجهه با جهانی‌سازی در سطح اقوام ما جاری است
یک قدرت جدید و باورنکردنی
سرمایه‌داری برای خنثی‌کردن دیگران به خرده‌فرهنگ‌ها اجازه هویت‌یابی می‌دهد
خنجر یمنی روی گلوی استعمار!
رویکرد نمایشی در سیستم «سنجش» نظام آموزشی کشور!
مسلمانان در این زمینه عقب‌نشینی نمی‌کنند
یهود، مشکل اروپا بود
بلای قرن جدید!
پرونده ها
