گروه جامعه و اقتصاد «سدید»؛ آمریکا گرفتار بحران جمعیت شده است. گزارش‌ها نشان می‌دهد که میانگین سنی در این کشور به بالاترین حد خود در تاریخ آمریکا رسیده است. کاهش نرخ زاد و ولد و کندشدن روند ورود مهاجرین از جمله علل این روند عنوان شده‌اند. اداره کار آمریکا تخمین زده است تعداد افراد ۷۵ساله و بالاتر که هنوز مشغول به کار هستند، در دهه آینده ۹۶.۵ درصد رشد کند. کارشناسان می‌گویند مستقل شدن زنان به این معناست که آنها نه‌تنها علاقه‌ای به مادر شدن از خود نشان نمی‌دهند، بلکه برای ازدواج نیز معمولاً عجله‌ای ندارند. سن ازدواج دختران آمریکایی از اوایل دهه ۲۰ اکنون به ۳۰ سالگی نزدیک شده است و ازدواج در سنین بالا با کاهش فرزندآوری همراه است و در نتیجه به کاهش جمعیت آمریکا دامن می‌زند. یافته‌های محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو که مجله «Nature Cities» آن را منتشر کرده است نشان می‌دهد که کاهش جمعیت آمریکا طی دهه‌های آینده منجر به کوچک‌تر شدن نزدیک به ۱۵ هزار شهر آمریکا خواهد شد و این روند، چالش‌های بی‌سابقه‌ای را در امر مدیریت شهری به دنبال خواهد داشت. بر اساس یافته‌های این پژوهش، ۴۳ درصد از شهرهای آمریکا در حال ازدست‌دادن جمعیت خود هستند و بقیه نیز روند نوسانی دارند. بحران جمعیت همچنین تأثیری مستقیمی بر وضعیت اقتصادی و موقعیت ژئوپلیتیک آمریکا در مقابل کشورهایی مثل چین خواهد داشت. یافته‌های این مطالعه همچنین نشان می‌دهد که کاهش جمعیت به تغییر ترکیب جمعیت نیز منجر خواهد شد و سهم سفیدپوستان آمریکایی تا سال ۲۰۶۰ از ۵۸.۹ درصد حاضر به ۴۲.۷ درصد کاهش خواهد یافت.
شهرهایی که کوچک می‌شوند
محققان هشدار می‌دهند که نزدیک به نیمی از ۳۰ هزار شهر آمریکا تا پایان قرن حاضر کوچک‌تر خواهند شد و این مسئله «چالش‌های بی‌سابقه‌ای» در روشن نگه‌داشتن چراغ‌ها و حرکت اتوبوس‌ها به همراه خواهد داشت. کارشناسان دانشگاه «ایلینوی شیکاگو» [1] می‌گویند شهرها در بدترین حالت ممکن می‌توانند تا ۲۳ درصد مردم را از دست بدهند؛ زیرا ساکنان به حومه‌ها و فراتر از آن برای زندگی ارزان‌تر در جاهای دیگر نقل مکان می‌کنند. شهرهای خالی از سکنه برای حفظ خدمات اولیه با مشکل مواجه خواهند شد؛ زیرا ارائه‌دهندگان حمل‌ونقل عمومی، کابل‌های اینترنت و سایر تأمین‌کنندگان پس از فرار مشتریان خود برای کسب سود تلاش خواهند کرد. کاهش تعداد ساکنان مالیات‌دهنده، ارائه خدمات را بیش از پیش تحت‌فشار قرار خواهد داد.
اداره سرشماری آمریکا می‌گوید جمعیت این کشور در سال ۲۰۸۰ میلادی به ۳۷۰ میلیون نفر خواهد رسید و در سال ۲۱۰۰ به ۳۶۶ میلیون نفر کاهش خواهد یافت.
محققان دانشگاه ایلینوی می‌گویند: «پیامدهای این کاهش گسترده جمعیت چالش‌های بی‌سابقه‌ای را به همراه خواهد داشت که احتمالاً منجر به اختلال در خدمات اساسی مانند حمل‌ونقل، آب تمیز، برق و دسترسی به اینترنت خواهد شد» وب‌سایت «Insider Monkey» داده‌ها را تجزیه‌وتحلیل کرده و ۱۵ شهر بزرگ ایالات متحده را که بیشترین ضربه را خواهند دید، شناسایی کرده است. بزرگ‌ترین شهرهای آمریکا که از این مسئله صدمه خواهند دید عبارتند از «کلیولند»، «بالتیمور»، «سنت لوئیس»، «بیرمنگام» و «دیترویت». همه این شهرها در دهه‌های اخیر با از بین رفتن و نابودی مشاغل تولیدی به‌سرعت در حال کوچک‌شدن بوده‌اند.
به گفته محققان، «دیترویت» که زمانی مرکز صنعت خودروسازی آمریکا بود، از دهه ۱۹۵۰ در حال کاهش جمعیت بوده است و هنوز هم سالانه ۱.۳ درصد مردم خود را از دست می‌دهد. به نظر می‌رسد که این روند اسف‌بار ادامه خواهد داشت. بیشتر شهرهای بزرگ که بیشترین آسیب را دیده‌اند در «کمربند زنگ‌زده» [2] شمال شرق و غرب میانه قرار دارند.
اما تأثیر از دست دادن مشاغل کارگری در «بیرمنگام»، «آلاباما»، «ممفیس»، «تنسی»، «کلمبوس» و «جورجیا» نیز مشکل دیگری است. بخشی از کاهش جمعیت شهرها به دلیل کاهش جمعیت مهاجر است. اداره سرشماری ایالات متحده می‌گوید که جمعیت آمریکا در سال ۲۰۸۰ به ۳۷۰ میلیون نفر خواهد رسید و در سال ۲۱۰۰ به ۳۶۶ میلیون نفر کاهش خواهد یافت.
مهاجرت بازنشستگان و متخصصان به جنوب آمریکا
در حالی که بخش‌هایی از جنوب کشور رشد جمعیت را ثبت می‌کنند، اما مردم همچنان در حال دورشدن از غرب میانه و شمال شرق آمریکا هستند. به گفته محققان، بیشتر این امر توسط بازنشستگانی انجام می‌شود که سهم بیشتری از جمعیت سالخورده آمریکا را تشکیل می‌دهند. آنها از درآمد خود آگاه هستند و به مالیات و هزینه‌های بالای مسکن و مراقبت‌های بهداشتی در بسیاری از شهرها علاقه ندارند. هزینه‌های بسیار زیاد نیز متخصصان جوانی که تلاش می‌کنند خانواده تشکیل دهند را از شهرهای بزرگ فراری می‌دهد.
مطالعه ۱۳ صفحه‌ای دانشگاه ایلینوی شیکاگو نشان می‌دهد که مهاجرت می‌تواند برخی از ضررها را جبران کند، اما همچنین هشدار می‌دهد که این کاهش برای شهرداران و برنامه‌ریزان در دهه‌های آینده دردسر ایجاد می‌کند. محققان می‌گویند: «اگرچه مهاجرت می‌تواند نقش حیاتی ایفا کند، چالش‌های توزیع منابع همچنان پابرجا خواهند ماند مگر اینکه یک تغییر پارادایم به دور از برنامه‌ریزی صِرف مبتنی بر رشد اتفاق بیفتد.»
پیش‌بینی‌های اداره سرشماری آمریکا نشان می‌دهد که کاهش جمعیت از سال ۲۰۸۱ آغاز خواهد شد. این امر به دلیل کاهش نرخ زاد و ولد، پیری جمعیت، نرخ بالاتر مرگ و میر و مهاجرت فرامرزی است.
پیش‌بینی‌های اداره سرشماری ایالات متحده که اواخر سال ۲۰۲۳ میلادی منتشر شد، نشان می‌دهد که کاهش جمعیت از سال ۲۰۸۱ آغاز خواهد شد که این امر به دلیل کاهش نرخ زاد و ولد، پیری جمعیت، نرخ بالای مرگ و میر و مهاجرت فرامرزی است. پیش‌بینی اداره سرشماری آمریکا نشان می‌دهد که به دلیل نرخ کمتر تولد، جمعیت پیر، نرخ مرگ‌ومیر بالا و مهاجرت فرامرزی، جمعیت از سال ۲۰۸۱ تا ۲۱۰۰ به ۳۶۶ میلیون نفر کاهش خواهد یافت. این داده‌ها اولین به‌روزرسانی‌های این اداره از سال ۲۰۱۷ و اولین موردی است که نرخ مرگ‌ومیر و سایر تغییرات ناشی از همه‌گیری کووید-۱۹ را منعکس می‌کند. به گفته این دفتر، نرخ رشد جمعیت بین سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۱۰۰ میلادی ۹.۷ درصد خواهد بود که بسیار کمتر از آن چیزی است که این کشور در بیشتر تاریخ خود برای رشد جمعیت ثبت کرده است. این تغییر، اقتصاد ایالات متحده را تحت‌فشار قرار خواهد داد. با کمترشدن کارگران جوان و مالیات‌دهنده برای حمایت از سالمندان، مقامات برای ایجاد تعادل در بودجه‌ها و پرداخت هزینه‌های بیمه پزشکی سالمندان و سایر طرح‌های رفاهی دچار مشکل خواهند شد.
همچنین کاهش جمعیت ممکن است موقعیت ژئوپلیتیک آمریکا را تحت‌تأثیر قرار دهد؛ زیرا آمریکا با قدرت‌های در حال رشدی مانند چین و هند که در حال حاضر هر کدام بیش از ۱.۴ میلیارد نفر جمعیت دارند، رقابت می‌کند. «ساندرا جانسون» [3] - یک جمعیت‌شناس در اداره سرشماری - گفت که «پیش‌بینی‌های جدید برای شکل‌دادن به سیاست‌ها و برنامه‌ریزی منابع بسیار مهم است. آنها نشان دادند که رشد جمعیت تا سال ۲۰۶۰ کندتر از پیش‌بینی‌های قبلی خواهد بود.»
به نظر می‌رسد ترکیب جمعیت ایالات متحده نیز که در حال حاضر حدود ۳۳۲ میلیون نفر است، تغییر کند. به نظر می‌رسد سهم سفیدپوستان آمریکایی از ۵۸.۹ درصد در حال حاضر به ۴۲.۷ درصد تا سال ۲۰۶۰ کاهش یابد. در همین حال، جمعیت اسپانیایی‌تبار می‌تواند از ۱۹.۱ درصد به ۲۷.۸ درصد در مدت مشابه افزایش یابد. به نظر می‌رسد سهم سیاه‌پوستان آمریکایی نیز در ۱۳ درصد ثابت بماند.
افزایش جمعیت از طریق مهاجرپذیری
نرخ رشد جمعیت بین سال‌های ۲۰۲۲ تا ۲۱۰۰ میلادی ۹.۷ درصد خواهد بود که بسیار کمتر از آن چیزی است که این کشور در بیشتر تاریخ خود برای رشد جمعیت ثبت کرده است.
این دفتر پیش‌بینی‌های جمعیتی متفاوتی را بر اساس اینکه آیا ایالات متحده دارای نرخ بالا، پایین یا صفر مهاجران ورودی باشد، ارائه کرده است. مهاجران معمولاً جوان‌تر هستند و فرزندان بیشتری نسبت به آمریکایی‌های بومی دارند. ورود مهاجران بیشتر می‌تواند جمعیت ایالات متحده را درحال‌رشد نگه دارد. در سناریوی بالای مهاجرت این دفتر، جمعیت ایالات متحده در سال ۲۱۰۰ به ۴۳۵ میلیون نفر خواهد رسید. برای برخی، این گزارش زنگ خطری برای تقویت مهاجرت است. شاید این تنها اهرمی باشد که سیاست‌گذاران به‌وسیله آن این کاهش را متوقف کنند اما این حتماً مشکل‌ساز است. جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها برای دهه‌ها نتوانسته‌اند در مورد بسته‌های مختلف برای به‌روزرسانی سیاست‌های مهاجرتی کشور به توافق برسند. در همین حال، صحنه‌های هرج‌ومرج در مرز جنوبی و تعداد بی‌سابقه پناه‌جویانی که وارد آمریکا می‌شوند، به موضوعی داغ در رقابت‌های ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا تبدیل شده است.
«نیکو پرینو» [4] - معاون اجرایی بنیاد حقوق فردی و بیان در رسانه‌های اجتماعی - درباره پیامدهای بزرگ عدم ورود مهاجران برای رشد اقتصادی و شبکه امنیت اجتماعی کشور هشدار داد. او گفت اگر ایالات متحده به مهاجران اجازه ورود ندهد، جمعیت ممکن است از سال آینده شروع به کاهش کند. «استیو کورتس» [5] - بنیان‌گذار اتحادیه کارگران آمریکایی - یک گروه مدافع حقوق کارگران مخالف ایده افزایش جمعیت از طرق ورود مهاجران است. وی می‌گوید «جهانی‌گرایان» عادت دارند که بگویند «راه‌حل همیشه مهاجرت بیشتر است». وی می‌گوید: «مشکل واقعی مشکلاتی است که خانواده‌های آمریکایی با آن مواجه هستند؛ جایی که ۱۶ درصد کودکان در فقر زندگی می‌کنند و هزینه‌های مراقبت از کودکان از سال ۲۰۱۹ تا کنون ۳۲ درصد افزایش یافته است.» «استیون کاماروتا» [6] - محقق مرکز مطالعات مهاجرت یک اندیشکده ضد مهاجرت - نیز با یافته‌های این دفتر مخالفت کرد. «کاماروتا» نوشت: «مهاجرت به میزان قابل‌توجهی سهم سن کار جمعیت را افزایش نمی‌دهد.»
[1] . University of Illinois Chicago
[2] . Rust Belt: «کمربند زنگ‌زده» یا «کمربند زنگار» تعبیری است برای منطقه‌ای که بخش بالایی شمال شرق ایالات متحده آمریکا، دریاچه‌های بزرگ و ایالت‌های غرب میانه آمریکا را پوشش می‌دهد و به افول اقتصادی، از دست دادن جمعیت و زوال شهرها به دلیل کوچک شدن بخش صنعتی آن که زمانی قوی بود، اشاره دارد. کمربند زنگار از ایالت نیویورک آغاز می‌شود و از پنسیلوانیا، ویرجینیای غربی، اوهایو، ایندیانا، و شبه‌جزیرة پایین میشیگان عبور کرده در شمال ایلینوی و شرق ویسکانسین خاتمه می‌یابد. این منطقه سابقاً قلب صنعتی آمریکا بود. در میانة قرن بیستم به دلایل متعدد از قبیل انتقال تولید به غرب آمریکا، افزایش اتوماسیون و افول صنایع فولاد و زغال‌سنگ آمریکا، جهانی‌شدن و بین‌المللی شدن صنعت رو به افول نهاد.
[3] . Sandra Johnson
[4] . Nico Perrino
[5] . Steve Cortes
[6] . Steven Camarota
/ انتهای پیام /
